چون هاني بن عروه بيمار گشت و عبيدالله بن زياد براي عيادت به نزد او آمد، عمارة بن عبدالسلولي به هاني گفت: يکي از اهداف، از ميان برداشتن اين عامل سرسپرده ي حکومت اموي است و خداي بزرگ اينک اين فرصت را در اختيار ما گذارده است که اين قرباني را که با پاي خود به قربانگاه آمده است از ميان برداريم و ضربه اي کاري بر پيکره ي حکومتي يزيد وارد کنيم.

هاني که پايبند اصول اخلاقي بود، در پاسخ او گفت: دوست ندارم که او در خانه ي من به قتل برسد چرا که ميهمان من است.

ابن زياد که جهت عيادت هاني آمده بود بدون آنکه کوچکترين آسيبي ببيند، آن خانه را ترک گفت.

چند روزي از اين ماجرا نگذشته بود که شريک بن اعور نيز بيمار شد و او هم در خانه ي هاني بن عروه بسر مي برد و مي برد و مورد احترام عبيدالله بن زياد وديگر امراي حکومتي بود، عبيدالله پيکي را به نزد شريک گسيل داشت تا به او بگويد که امشب به عيادت او خواهد آمد، شريک که ديد فرصت مناسبي براي از بين بردن عبيدالله بن زياد پيدا کرده است به مسلم بن عقيل گفت که: ابن زياد امشب به عيادت من خواهد آمد، وقتي وارد خانه شد و در کنار بستر من نشست او را غافلگير کرده و از ميان بردار و زمام


دارالاماره را در دست بگير مطمئن باش کسي در اين امر با تو مخالفت نخواهد کرد و من هنگامي که بهبود يافتم به بصره خواهم رفت و مردم بصره را با تو همراه خواهم کرد [1]