عبدالله بن وهيب- که فرمانده ي ميسره ي سپاه مختار بود- نزد احمر بن شميط فرمانده ي سپاه آمد و اظهار داشت: گروه زيادي از موالي را ديدم که سواره اند و عده اي پياده و شما نيز پياده ايد، ممکن است جنگ سخت شود آنگاه سواران فرار کرده و پيادگان شکست بخورند خوب است دستور دهي که همه پياده جنگ کنند تا اگر زمينه ي قرار پيش آيد مجبور شوند ايستادگي کرده و از يکديگر دفاع کنند.

و اين غشي بود از طرف عبدالله بن وهيب، جون مردم از موالي- که عمده ي سپاه مختار را تشکيل مي دادند- صدمه ديده بودند و عبدالله مي خواست که اگر شکستي رخ داد از موالي کسي زنده نماند.

احمر بن شميط پيشنهاد او را حمل بر خيرخواهي نموده و دستور داد که سوارگان پياده شوند [1] .