از طرف ديگر چون خبر ورود مسلم و بيعت مردم به نعمان بن بشير والي کوفه رسيد، به منبر رفت و پس از حمد و ثناي الهي خطاب به مردم کوفه گفت: اي بندگان خدا! تقواي خدا را پيشه ي خود سازيد و بسوي فتنه و تفرقه حرکت نکنيد زيرا موجب ريخته شدن خونها و کشته شدن مردان و غارت شدن اموال آنان خواهد شد، من با کسي که با من نستيزد نمي جنگم و شما را به جان يکديگر نمي اندازم و به صرف اتهام کسي را بازداشت نمي کنم، ولي اگر با من دشمني کنيد و پيماني را که بسته ايد ناديده بگيريد و با يزيد مخالفت کنيد بخدا سوگند تا زماني که شمشير در دست من است با شما خواهم جنگيد هر چند از شما کسي به ياري من برنخيزد و من اميدوارم که در ميان شما تعداد افرادي که حق را مي شناسند از افرادي که گرايش به باطل دارند زيادتر باشد! [1] .

پس از سخنان نعمان بن بشير، عبدالله بن مسلم حضرمي که هم پيمان بني اميه بود از جاي برخاست و گفت: با اين روش که تو در پيش گرفته اي کاري از پيش نخواهي برد و اين فتنه جز با سرکوب از بين نخواهد رفت، اي نعمان! رأي تو رأي مردم ضعيف و ناتوان است.

والي کوفه در حالي که از سخنان عبدالله بن مسلم حضرمي برآشفته بود گفت: اگر من از مستضعفين جامعه بشمار آيم ولي در اطاعت خدا باشم بهتر است از اينکه عزيز در معصيت خدا باشم؛ سپس از منبر به زير آمد.

عبدالله بن مسلم که از سرسپردگان شناخته شده ي حکومت اموي بشمار مي رفت، اولين کسي بود که به يزيد نامه نوشت و از ورود مسلم بن عقيل نماينده ي امام حسين عليه السلام


به کوفه و بيعت چشمگير مردم با او خبر داد، و ضمن اظهار نگراني خاطر نشان ساخت که: اگر به کوفه نياز داري، مردي قوي و صاحب اراده اي را به آنجا گسيل دار تا فرامين تو را به کار بندد و همچون تو با دشمنان تو رفتار کند، نعمان بن بشير يا مردي ناتوان و سست اراده است و يا چنين وانمود مي کند، و به درد اين کار نمي خورد.

پس از عبدالله بن مسلم، ساير جيره خواران حکومتي از قبيل عمارة بن وليد و عمر بن سعد بن ابي وقاص نامه هاي مشابهي براي يزيد فرستادند [2]