عبدالله بن مطيع در روز بيست و پنجم ماه رمضان سال 66 وارد کوفه گرديد، اياس


بن مضارب را فرمانده ي نيروهاي خود قرار داد و او را امر نمود که سيره و روش نيکو داشته باشد و بر دشمنان سخت گيرد.

عبدالله بن مطيع بر منبر رفت و خطبه خواند و گفت: عبدالله بن زبير مرا والي شهر شما گردانيده تا درآمدها را جمع آوري کنم و مازاد بر هزينه ها را از شهر شما بدون رضايت شما بيرون نبرم، از وصيت عمر بن الخطاب پيروي نمايم، و به سيره ي عثمان بن عفان عمل کنم، پس تقواي خدا را پيشه سازيد و اختلاف نکنيد و دست سفيهان را گرفته و از فتنه باز داريد و اگر چنين نکرديد خود را ملامت کنيد، نه مرا.

سائب بن مالک اشعري بپاخاست و گفت: اما بردن اموال، ما هرگز رضا ندهيم و آن را بايد بين ما تقسيم شود، و ما را حاجتي به سيره ي عثمان و عمر بن الخطاب نيست، ما بجز سيره ي علي بن ابي طالب عليه السلام که بين ما بود تا از دنيا رفت و به آن سيره عمل کرد، نخواهيم پذيرفت.

يزيد بن انس بپاخاست و گفت: سائب راست مي گويد.

عبدالله بن مطيع گفت: به هر سيره که شما خواهيد، با همان، رفتار خواهيم کرد [1] .

اياس بن مضارب به عبدالله بن مطيع گفت: سائب بن مالک از رؤساي ياران مختار است، بسوي مختار بفرست تا نزد تو آيد و چون آمد او را گرفته و محبوس کن تا امر مردم راست و مستقيم شود زيرا او نيرو جمع کرده و قصد خروج دارد.