بازگشت

سخنان مسيب بن نجبه


ابتدا مسيب بن نجبه سخن آغاز کرد و پس ار حمد و ثناي الهي گفت: ما به طول عمر آزمايش شديم و در معرض انواع فتنه ها قرار گرفتيم، از خدا مي خواهيم که ما را از جمله کساني قرار ندهد که فرداي قيامت به او بگويند «اولم نعمرکم ما يتذکر فيه من تذکر» [1] «مگر شما را به مقداري عمر نداديم که در آن به خود آئيد و متذکر شويد؟» اميرالمؤمنين علي عليه السلام فرمود: عمري که خداوند فرزند آدم را در آن معذور کرده است شصت سال است و در ميان ما نيست کسي که به اين سن نرسيده باشد، و ما از اينکه نفوس خود را تزکيه نکرديم گرفتار غرامت شديم و نزد خدا در آنچه که مربوط به فرزند دختر پيامبر بود، دروغگو از کار درآمديم، نامه ها و فرستادگان او به ما رسيدند و حجت را بر ما تمام کردند و رسمأ از ما ياري طلبيبدند، در ابتدا و در پايان ما از ياري او سر باز زديم و بخل ورزيديم و با دست و زبان و مال او را حمايت نکرديم، تا اينکه او را در کنار ما کشتند، پس عذر ما نزد پروردگارمان و هنگام ملاقات با پيامبرمان چه خواهد بود که فرزند عزيز پيامبر خدا و ذريه اش را در کنار ما به قتل رسانيدند؟

سوگند بخدا ما را عذري نيست جز آنکه قاتلين و نيز کساني را که در جنگ با او شرکت داشتند بکشيم و يا خود در اين راه کشته گرديم، به اميد آنکه خداوند از ما خشنود گردد و من خود را ايمن از کيفر او پس از ملاقات با او نمي دانم.

اي مردم! کسي را بر خود امير گردانيد زيرا بايد شما را رهبري باشد که به او پناه


بريد و رايتي باشد که گرد آن اجتماع کنيد [2] .


پاورقي

[1] سوره‏ي فاطر: 37.

[2] کامل ابن ‏اثير 159 /4.