حارث بن کعت مي گويد: فاطمه دختر علي بن ابي طالب عليه السلام به من گفت: به خواهرم زينب عليها السلام گفتم: اين مرد شامي که از شام به همراه ما آمد، شرائط خدمت را نيکو بجاي آورد، بجاست که او را صلتي و يا پاداشي دهيم

زينب عليها السلام گفت: بخدا سوگند چيزي نداريم که به او هديه کنيم بجز همين زيورها! گفتم همين ها را به او خواهيم داد!

فاطمه دختر علي عليه السلام مي گويد: من دست بند و بازوبند خود را بيرون آوردم و خواهرم نيز چنين کرد! و آنها را براي آن مرد شامي فرستاديم و عذر خواسته و براي او پيغام فرستاديم که اين پاداش همراهي خوب تو با ما است

آن مرد شامي زيورهاي ما را بازپس فرستاد و گفت: اگر من براي دنيا هم اين خدمت را کرده بودم پاداشي کمتر از اين سزاوار من بود، ولي بخدا سوگند که آنچه کرده ام براي خشنودي خدا بوده و به پاس خويشاوندي شما با رسول خدا بوده است [1] .