بازگشت

حرکت از کربلا


اگر زنان و کودکان در کنار اين قبور مي ماندند، خود را در اثر شيون و زاري و گريستن و نوحه کردن هلاک مي نمودند، لذا علي بن الحسين عليه السلام فرمان داد تا بار شتران را ببندند و از کربلا به طرف مدينه حرکت کنند. چون بارها را بستند و آماده ي حرکت شدند، سکينه عليها السلام اهل حرم را با ناله و فرياد به جانب مزار مقدس امام جهت وداع حرکت داد و جملگي در اطراف قبر مقدس گرد آمدند. سکينه قبر پدر را در آغوش گرفت و شديدأ گريست و به سختي ناليد و اين ابيات را زمزمه کرد:


الا يا کربلا نودعک جسما

بلا کفن و لا غسل دفينا


الا يا کربلا نودعک روحا

لاحمد و الوصي مع الامينا [1] [2] .





پاورقي

[1] «اي کربلا! بدني را در تو به وديعه گذارديم، که بدون غسل و کفن مدفون شد؛ اي کربلا! کسي را به يادگار در تو نهاديم که او روح احمد و وصي اوست».

[2] الدمعة الساکبة 163 /5.