بهر حال پس از هفت روز که اهل بيت در شام بودند، به دستور يزيد نعمان بن بشير [1] وسائل سفر آنان را فراهم نمود و به همراهي مردي امين آنان را روانه ي مدينه ي منوره کرد [2] .

در هنگام حرکت، يزيد امام سجاد عليه السلام را فراخواند تا با او وداع کند، و گفت: خدا پسر مرجانه را لعنت کند! اگر من با پدرت حسين ملاقات کرده بودم، هر خواسته اي که داشت، مي پذيرفتم! و کشته شدن را به هر نحوي که بود، گرچه بعضي از فرزندانم کشته مي شدند او او دور مي کردم! ولي همانگونه که ديدي شهادت او قضاي الهي بود!! چون به وطن رفتي و در آنجا استقرار يافتي، پيوسته با من مکاتبه کن و حاجات و خواسته هاي خود را براي من بنويس! [3]


آنگاه دوباره نعمان بن بشير را خواست و براي رعايت حال و حفظ آبروي اهل بيت به او سفارش کرد که شبها اهل بيت را حرکت دهد و در پيشاپيش آنان خود حرکت کند و اگر علي بن الحسين را در بين راه حاجتي باشد برآورده سازد؛ و نيز سي سوار در خدمت ايشان مأمور ساخت؛ و به روايتي خود نعمان بن بشير را به قولي بشير بن حذلم را با آنان همراه کرد [4] .

و همانگونه که يزيد سفارش کرده بود به آهستگي و مدارا طي مسافت کردند و به هنگام حرکت، فرستادگان يزيد بسان نگهبانان گرداگرد آنان را مي گرفتند، و چون در مکاني فرود مي آمدند از اطراف آنان دور مي شدند که به آساني بتوانند وضو سازند.