سيبور
سيبور را با اين نام در معاجم بلدان نيافتم ولي مقتل نويسان آن را از جمله ي منازل بين راه شام ذکر کرده اند. (رياض الاحزان 83).
آنان بناچار از «کفر طالب» کوچ کرده و به «سيبور» رسيدند. از حضرت امام سجاد عليه السلام در اين منزل نيز شعري چند نقل کرده اند.
پيرمردي از هوادران عثمان، مردان «سيبور» را گردآورده و گفت: زينهار! فتنه
مکنيد، راه دهيد تا مانند ديگر شهرها از اينجا بگذرند! جوانان امتناع کردند، پل ارتباطي آن منطقه را خراب کردند و سلاح برگرفته آماده ي جنگ شدند. از طرفين تني چند کشته شدند. ام کلثوم عليها السلام دعا نمود که خداوند ارزاق آنها را ارزان و آبشان را گوارا سازد و شر ستمگران را از آنان بازدارد.
از امام سجاد عليه السلام نقل شده که اشعاري را در «سيبور» خوانده است که از آن جمله اين بيت است:
آل الرسول علي الاقتاب عارية
و آل مروان يسري تحتهم نجب [1] .
پاورقي
[1] «آلپيامبر بر شتران بيجهاز سوار شوند، و آلمروان سوار بر مرکبهاي نجيب شوند؟!». (الدمعة الساکبة 67 /5).