در اولين منزلي که در آن مأموران ابن زياد که حامل سر مبارک امام حسين عليه السلام بودند از مرکبهاي خود فرود آمدند، مشغول ميگساري و عشرت گرديدند، ناگهان دستي از ديوار پديدار شد و با قلمي از آهن اين چند بيت را با خون بر ديوار نوشت:


اترجو امة قتلت حسينا

شفاعة جده يوم الحساب [1] .


با مشاهده ي اين صحنه عجيب آنان برخاسته و آن سر مقدس را ترک کرده و پا به فرار گذاشتند و سپس بازگشتند [2] . و ابن حجر در صواعق به همين کيفيت مطلب فوق را نقل کرده است [3] و باز مي گويد که: اين شعر را سيصد سال قبل از بعثت خاتم النبيين صلي الله عليه وآله وسلم بر سنگي نوشته يافتند و نيز در يکي از کنيسه هاي روميان اين اشعار نوشته شده بود و کس ندانست در چه زماني نوشته شده است؟! [4] .


و سليمان بن يسار گفته است: سنگي را يافتند که بر آن نوشته شده بود:


لا بد ان ترد القيامة فاطمه

و قميصها بدم الحسين ملطخ


و يل لمن شفعاوه خصمائه

و الصور في يوم القيامة ينفخ [5] .