ابن زياد زحر بن قيس [1] را خواند تا سر مبارک امام حسين عليه السلام را با سرهاي ساير شهداي کربلا به شام نزد يزيد بن معاويه ببرد [2] و ابوبردة بن عوف ازدي و طارق بن ابي ظبيان ازدي را با او همراه کرد [3] .


اما سيد طاووس مي گويد: چون يزيد بن معاويه نامه ي عبيدالله را دريافت کرد و بر مضمون آن اطلاع يافت پاسخ آن نامه را فرستاد و به عبيدالله بن زياد فرمان داد که سر امام حسين عليه السلام و سرهاي ياران آن حضرت را به همراه زنان و کودکان به شام بفرستد. ابن زياد محفر بن ثعلبه را خواند و آن سرهاي پاک و اهل بيت آن حضرت را به او سپرد، و او آنان را همانند اسيران کفار در حالي که اهالي شهرها به تماشاي ايشان و سرهاي مبارک مي پرداختند به شام برد [4] .

امام محمد باقر عليه السلام فرموده است: از پدرم علي بن الحسين عليه السلام پرسيدم که چگونه او را از کوفه به شام حرکت دادند؟! فرمود: مرا بر شتري که عريان بود و جهاز نداشت سوار کردند و سر مقدس پدرم حسين عليه السلام را بر نيزه اي نصب کرده بودند و زنان ما را پشت سر من بر قاطرهائي که زيراندازي نداشت سوار کردند و اطراف و پشت سر ما را گروهي با نيزه احاطه کرده بودند، و چون يکي از ما مي گريست با نيزه به سر او مي زدند! تا آنکه وارد دمشق شديم [5] .

و در منتخب آمده است که: عبيدالله بن زياد شمر و خولي و شبث بن ربعي و عمرو بن حجاج را فراخواند و هزار سوار را همراه آنان کرد و توشه ي راهشان را فراهم ساخت و دستور داد تا اسيران اهل بيت را به شام برند و به هر شهر و دياري که رسيدند آنان را بگردانند!! [6] .