بازگشت

نامه ي امام به اهل کوفه


امام حسين عليه السلام در پاسخ نامه ي اهل کوفه نوشتند: من اميدوارم که رأي برادرم در صلح و رأي من در جهاد با بيدادگران هر دو در راه رشد و تعالي و رستگاري باشد، بر شما باد که اين امر را از دشمنان و بيگانگان پنهان کنيد و تا معاويه زنده است از جاي خود حرکت نکنيد، اگر او مرد و من زنده بودم نظر خود را به شما خواهم گفت انشاءالله [1] .

جمعي از بزرگان عراق و اشراف حجاز نزد امام حسين عليه السلام آمده و پس از تعظيم و يادآوري فضائل و مکارم اخلاقيش او را بسوي خود مي خواندند و مي گفتند: ما براي شما بمنزله ي دست و بازو هستيم و ترديدي نداريم که چون معاويه بميرد کسي همانند تو در ميان مردم نيست.

و هنگامي که رفت و آمد آنها نزد امام حسين عليه السلام زياد شد، عمر و بن عثمان بن عفان نزد مروان بن حکم که در آن زمان حاکم مدينه بود، آمد و گفت: رفت و آمد مردم به نزد حسين بسيار شده و بخدا سوگند که روزهاي سختي را از او و ياران او در پيش خواهي داشت.

مروان در اين باره براي معاويه نامه اي فرستاد و معاويه در پاسخ او نوشت: مادامي که حسين را با ما کاري نيست و دشمني خود را با ما آشکار نکرده است، او را آزاد


بگذار ولي دورادور مراقب او باش [2] .


پاورقي

[1] ارشاد شيخ ‏مفيد 32 /2؛ انساب الاشراف 151 /3.

[2] انساب‏الاشراف 151 /3