امام عليه السلام فرمان داد تا مقداري چوب و ني که در پشت خيمه ها بود، در محلي که اصحاب امام در شب عاشورا مانند خندق در اطراف خيمه ها حفر کرده بودند، بريزند، زيرا هر لحظه احتمال شبيخون دشمن از پشت خيمه ها مي رفت. امام عليه السلام دستور داد به محض حمله ي دشمن، آن چوبها و ني ها را آتش زنند تا راه ارتباطي دشمن با خيمه ها قطع شود و فقط از يک قسمت که ياران امام مستقر بودند، نبرد صورت پذيرد، و اين تدبير براي اصحاب امام بسيار سودمند بود [1] .