در شب عاشورا به محمد بن بشير حضرمي خبر دادند که فرزندت در سرحد ري اسير شده است، او در پاسخ گفت: ثواب مصيبت او و خود را از خداي متعال آرزو


مي کنم و دوست ندارم که فرزندم اسير باشد و من بعد از او زنده بمانم.

امام حسين عليه السلام چون سخن او را شنيد، فرمود: خدا تو را بيامرزد، من بيعت خود را از تو برداشتم، برو و در رهايي فرزندت از اسارت بکوش.

محمد بن بشير گفت: در حالي که زنده هستم طعمه ي درندگان گردم اگر چنين کنم و از تو جدا شوم.

امام عليه السلام فرمود: پس اين لباسها را به فرزندت که همراه توست بده تا در نجات برادرش به مصرف برساند.

نوشته اند که: امام پنج جامه به او داد که هزار دينار ارزش داشت [1] .