((مرحوم سيّد محمد ابراهيم قزويني رضوان الله تعالي عليه )) در صحن ((حضرت ابوالفضل (ع ))) امام جماعت بودند و مرحوم ((شيخ محمد علي خراساني عليه الرحمه )) كه از واعظان بي نظير بود بعد از نماز ايشان منبر مي رفت ، يك شب مرحوم ((واعظ خراساني )) مصيبت ((حضرت ابوالفضل (ع ))) را مي خواند و از اصابت تير به چشم مقدس آن حضرت يادي مي كند.

مرحوم قزويني ، كه سخت متأ ثر شده و بسيار گريه كرده بود، به ايشان گفت :

چنين مصيبتهاي سخت را كه سند خيلي قوي هم ندارد چرا مي خوانيد؟!

شب در عالم رؤ يا محضر مقدس ((حضرت اباالفضل العباس (ع ))) مشرف مي شود.

((آقا قمر بني هاشم (ع ))) خطاب به ايشان فرمود: ((سيد ابراهيم ، آيا تو در كربلا بودي كه بداني روز عاشورا با من چه كردند؟!

پس از آنكه دو دستم را از بدن جدا كردند، سپاه دشمن مرا تيرباران نمود، در اين ميان تيري به چشم من رسيد (شايد فرموده باشند چشم راست من ) هر چه سر را تكان دادم كه تير بيرون بيايد، تير بيرون نيامد و عمامه از سرم افتاد، زانوهايم را بالا آوردم و خم شدم كه به وسيله دو زانو تير را از چشمم بيرون بكشم ، ولي دشمن با عمود آهنين سرم زد.)) (36)