((عبداللّه بن شعيب تيمي ))، از حضرت ابا عبداللّه (ع ) نقل مي كند كه حضرت فرمودند:

روز قيامت منادي ندا مي كند: شيعيان آل محمّد در كجا هستند؟! پس از ميان مردم گردنهائي كشيده شده و افرادي بپا مي خيزند كه عدد آنها را غير از حقتعالي كس ديگر نمي داند.

ايشان در قسمتي از مردم بپا خاسته اند،

سپس منادي ندا مي كند: زوّاز قبر حضرت امام حسين (ع ) در كجا هستند؟! خلق بسياري به پا مي خيزند. پس به ايشان گفته مي شود:

دست هر كسي را كه دوست داريد بگيريد و آنها را به بهشت ببريد، پس شخصي كه جزء زائرين است هر كسي را كه بخواهد گرفته و به بهشت مي برد، حتي بعضي از مردم به برخي ديگر مي گويند: اي فلاني من را مي شناسي ؟ من كسي هستم كه در فلان روز و در فلان مجلس براي تو ايستاده و احترام از او نمودم پس من را نيز درياب ، زائر او را نيز گرفته و به بهشت داخل نموده بدون اينكه دافع و مانعي در بباشد. (68)