مرحوم سيد حسين شاهرودي قدس سره فرمود: با مرحوم شيخ علي زاهد قدس سره پياده از مسجد سهله برمي گشتيم، مرد عربي از ايشان پرسيد: چرا براي شب زيارتي امام حسين عليه السلام به کربلا مي رويد و به اين ترتيب موفق به درک چهل شب در مسجد سهله نمي شويد؟

مرحوم شيخ علي زاهد فرمودند: برايت قضيه اي نقل مي کنم تا بداني که حق دارم زيارت امام حسين عليه السلام را ترک نکنم!

قضيه آن است که شخص متدين و محترمي ساکن نجف اشرف بود. وي در اواخر عمر، همه ي املاک خود را فروخت و به کربلا آمد و در آنجا مسکن گزيد.

مردم به او گفتند: همه دوست دارند در نجف اشرف بميرند، اما تو به کربلا آمده اي؟!

او جواب داد: دستگاه اميرالمؤمنين عليه السلام فقط مرد قبول مي کند! (يعني افراد پاک و صالح به بارگاه حضرت علي عليه السلام راه دارند.) ولي در دستگاه امام حسين عليه السلام، همه را مي پذيرند! متقي و فاسق و حتي يهود و نصاري نيز در اين باب اوسع الهي راه دارند.
خلاصه، آن مرد در کربلا فوت کرد و در همان جا مدفون شد. در شب دفن او، عده اي او را به خواب ديدند و او گفته بود:

چون مرا در قبر گذاشتند، نکيرين براي سؤال آمدند، سپس يکي از آنها اعمال مرا به ديگري عرضه مي کرد. ابتدا نمازها را شروع کردند، ملک ديگر به نمازها اشکال کرد و نپذيرفت و خودم مي فهميدم که راست مي گويند و آن نمازها براي خدا نبوده است!

هنگامي که نمازهايم رد شد، مأيوس شدم. بعد به همين صورت تمام اعمالم را خدشه دار کردند و نپذيرفتند! تا اينکه نوبت به اعمالي رسيد که مربوط به امام حسين عليه السلام بود.

آن ملک گفت: به زيارت کربلا رفته است، و هر دو قبول کردند! در مجلس روضه شرکت کرده است، هر دو قبول کردند! در فلان مجلس خدمتي به عزاداران کرده است، قبول کردند! و همينطور...

من در قبر عصباني شدم و گفتم: اي ملائکه ي خدا، اين اعمال و آن اعمال همه براي من است، چطور از بقيه ي اعمال من چيزي قبول نشد؛ ولي در اين اعمال، هيچ چيز رد نشد؟!

به من گفتند: «خاموش باش! زيرا ما در دستگاه امام حسين عليه السلام، وظيفه تحقيق نداريم و مأمور به ظاهر هستيم!

سپس شيخ علي زاهد از آن مرد عرب پرسيد: حالا آيا من حق دارم که زيارت امام حسين عليه السلام را ترک نکنم؟! آن عرب پاسخ داد: بلي، حق با شما است. [1] .