روزي پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم از خانه بيرون آمد و در حال گذر از كنار منزل فاطمه عليها السلام ، صداي گريه حسين عليه السلام را شنيد و داخل منزل رفت و بآيا نمي داني كه گريه او مرا آزار مي دهد.

(22) و روزي ديگر، پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم به مجلس ميهماني مي رفت كه در بين راه ، امام حسين عليه السلام را كه در اوان كودكي بود، ديد و پيش رفت و آغوش باز كرد و فرزند دلبندش را مي خنداند و در حاليكه حسين عليه السلام از اين سو به آن سو مي گريخت ، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم او را گرفت و يك دست زير چانه و دست ديگر را پشت سر ريحانه خود، حسين عليه السلام گذارد و بوسيد و فرمود:

حسين مني و اءنا من حسين احب اللحسين سبط من الاسباط . (23) حسين از من و من از حسينم ؛ دوستدار حسين محبوب خداست ؛ حسين امتي از امت ها است .

من اءحسن ، اءحسن الله اليه و الالمحسنين . (24) كسي كه نيكي كند، خداوند به او نيكي مي نمايد و نيكوكاران محبوب خداوند هستند.