بازگشت

تربت شفابخش


در كتاب فوائد الرضويه در احوال سيد نعمت اللّه جزايري رحمه الله عليه آمده است كه آن سيّد جليل در تحصيل علم زحمت بسياري كشيده و سختي و رنج بسيار برده و در اوايل تحصيل چون قادر بر تهيّه چراغ نبوده در روشني ماه مطالعه مي نموده تا اينكه از كثرت مطالعه در ماهتاب و بسيار نوشتن و مطالعه كردن ، چشمانش ضعف پيدا كرده بود.

پس به جهت روشني چشم خود تربت مقدّسه حضرت سيدالشهدا و تراب مراقد شريفه ائمه عراق عليهم السلام را بر چشم مي كشيد كه به بركت آن تربت ها چشمش نوراني مي گرديد.

مبادا اهالي عصر ما به واسطه معاشرت با كفار و افراد بي ايمان اين مطلب را استعجاب نمايند همانا كمال الدين دميري در حيوة الحيوان نقل كرده كه افعي هرگاه هزار سال عمر كرد چشمانش كور مي شود، حق تعالي او را ملهم فرموده كه براي رفع كوري ، چشم خود را به رازيانج تر بمالد، به ناچار با چشم كور از بيابان عبور مي كند تا برسد به بساتين و جاهايي كه رازيانج در آن جا باشد اگر چه مسافتي طولاني در بين باشد، پس خود را به آن گياه مي رساند و چشم خود را بر آن مي مالد تا روشني چشم او برگردد.

و اين مطلب را زمخشري و ديگران نقل كرده اند، پس هر گاه حق تعالي در يك گياه تري اين خاصيّت را قرار داده باشد كه مارِ كور پي آن برود و بهره خود را از آن بگيرد چه عجب و استبعادي دارد كه در تربت پسر پيغمبر صلي الله عليه و آله كه در راه او، خودش و عترتش كشته شده اند شفا از جميع امراض و فوايد و بركاتي قرار داده باشد تا شيعيان و محبّان از آن بهره ها ببرند.

جالب آن كه حوريان بهشتي يكي از ملائكه را مي بينند كه براي كاري بر زمين مي آيد به او التماس مي كنندامام حسين عليه السلام به هديّه بياور. (44)


پاورقي

44- داستانهاي مفاتيح الجنان ، اسماعيل محمدي : ص 36. داستانهائي از زندگاني علماء، سيد مهدي شمس الدين : ص 29. كرامات الحسينيه ، علي ميرخلف زاده : ص 116 (چاپ قديم )