خصائص الحسينيه، ص 511.

عيسي پسر مريم عذراست و حسين، پسر فاطمه ي زهراست. مريم را ملائکه ندا کردند به طهارت و اصطفا، و فاطمه عليهاالسلام را نيز ندا نمودند به همين ندا. عيسي عليه السلام روح الله و کلمة الله بود و حسين عليه السلام نور الله و رحمت الله بود. عيسي، پسر سيده ي نساء آن زمان بود، و حسين عليه السلام، پسر سيده ي عالميان است. آن



\cf2 [ صفحه 164]



عيسي سنگ را بالين مي نمود [1] و اين عيسي، سري نداشت که بر بالين نهد. آن عيسي لباس خشن مي پوشيد و اين عيسي، بدنش عريان بود. آن عيسي، طعام سخت مي خورد و اين عيسي، سه روز طعام نخورد. آن عيسي مالي نداشت، و اين عيسي، اموال و لباسش را به غارت بردند. آن عيسي، ولدي نداشت که سبب حزنش شود و اين عيسي، ولدي داشت که از مصيبت او قواي او سست و نور چشمش تمام شد، ولي صبر کرد در راه خدا. آن عيسي[سايه بان ]او مشارق و مغارب بود و اين عيسي، سه روز در آفتاب افتاده بود. آن عيسي، دابه اش (چارپايش) پاهايش بود و خادمش دست هايش بود [2] و اين عيسي را نگذاشتند که بر پا بايستد و انگشتش را به جهت انگشتري بريدند و کتفش را قطع نمودند و دست هايش را از بدن، جدا کردند [3]

و الله ولي التوفيق



\cf2 [ صفحه 165]