خصائص الحسينيه، ص 496.

امر دوم: در خبر است که حضرت حسين عليه السلام در هر منزلي ذکر يحيي مي فرمود و مي گفت: سر او را به هديه از براي زن زانيه (زناکار) بردند؛ و از تأمل با ديده ي بصيرت، ظاهر مي شود که اين، اعظم مصائب است؛ يعني شماتت دشمن و ديدن آن، شخص را به حالت ضعف و ابتلا دچار مي سازد. پس چگونه است مصيبت ديدن آن سر بريده (ابن زياد و يا يزيد) پيش رويش گذاشته و هر چه بخواهد با او بکند، چنان که از براي امام مظلوم واقع شد در مجلس ابن زياد و يزيد؛ و اين امر، بر رسول صلي الله عليه و آله صعب بوده و از اين جهت، نفرين کرد بر کساني که نظر به آن سر کردند با خوشحالي. [1] .