ششم و از آن جمله، حديثي است که در بحار روايت نموده از حسن بصري و ام سلمه که حسنين وارد شدند بر رسول خدا، و جبرئيل در نزد آن حضرت بود. پس ايشان در اطراف او گرديدند، به گمان اين که دحيه ي کلبي است. جبرئيل، دست خود را حرکت داد، مانند کسي که از کسي چيزي بگيرد. پس سيبي و بهي و اناري آورد و به ايشان داد. روي ايشان از خوشحالي برافروخت و دويدند به نزد جد خود. حضرت از ايشان گرفت و بوييد و فرمود: برويد نزد پدر و مادر خود. پس رفتند و هيچ يک از آن نخوردند تا اين که پيغمبر به نزد ايشان رفت و همه با هم خوردند، و هر چند از آن مي خوردند، به حال خود عود مي نمود (بازمي گشت) و به همين حالت بود، تا زماني که حضرت فاطمه عليهاالسلام وفات نمود. حسين عليه السلام فرمود: که انار، مفقود شد، و چون اميرالمؤمنين عليه السلام شهيد گشت، به، مفقود شد، و سيب به حال خود بود، تا وقتي که آب را به روي ما بستند. پس چون تشنگي بر ما غالب مي شد، آن را بو مي کردم، اندکي تشنگي من ساکن مي شد. عاقبت، چون تشنگي من به نهايت رسيد، دندان بر آن فشردم و يقين به هلاک نمودم. حضرت سجاد عليه السلام مي فرمايد که اين سخن را از پدر بزرگوارم شنيدم يک ساعت قبل از شهادتش، و چون شهيد گرديد، بوي سيب از محل شهادتش استشمام مي شد، ولي خودش را نيافتند، و اين رايحه، در آن محل باقي است، و هر کس از زوار



\cf2 [ صفحه 145]



بخواهد استشمام رايحه ي آن را نمايد، در وقت سحر، به زيارت رود که اگر از مخلصين باشد، آن را استشمام خواهد نمود. [1] .

هفتم از جمله احترامات کعبه، آن است که حضرت اسماعيل، موکل بر زينت آن و پوشانيدن جامه بر آن بوده. پس طوايف عرب، هدايا و تحف مي آوردند و مادر اسماعيل و زوجه اش، جامه مي ساختند، به خانه مي پوشانيدند، [2] و بعد حضرت سليمان، جامه اي به جهت کعبه فرستاد، همچنين ساير ملوک؛ و خداوند از براي حسين عليه السلام جامه اي فرستاد و حضرت پيغمبر صلي الله عليه و آله بر ا و پوشانيد، چنان که ام سلمه روايت کرده، ديدم حضرت رسول خدا جامه اي بر حسين عليه السلام مي پوشاند که از جامه هاي دنيا نيست. سؤال کردم که اين چيست؟ فرمود: «اين هديه اي است که خداوند از براي حسين فرستاده است، و پودش از پرهاي نازک بال جبرئيل است. [3] .

گاهي خود آن حضرت از مادرش جامه به جهت عيد طلب نمود. پس رضوان (دربان و نگهبان بهشت)، جامه اي هديه آورد به جهت او و حضرت حسن عليه السلام، و فاطمه عليهاالسلام بر ايشان پوشانيد، چنان که مشهور است. [4] .

و گاهي از جدش طلب نمود به جهت عيد، و خداوند، هديه فرستاد، و جبرئيل او را سرخ رنگ نمود به خواهش آن جناب و گريست. چنان که حديث آن نيز معروف است. [5] .

و گاهي از خواهر طلب نمود، اما جامه ي کهنه، نه از براي عيد و زينت، بلکه از براي آن که چون او را شهيد نمايند و لباس هاي نو را ببرند، طمع در اين



\cf2 [ صفحه 146]



جامه ي کهنه نکنند و بدنش عريان نماند. پس خواهرش زينب، جامه ي کهنه آورد و حضرت، چند موضع آن را پاره نمود، و خون هاي حضرت، آن جامه را رنگين کرد [6] ، به همان رنگ که جبرئيل جامه اش را در عيد رنگين نمود، و خاک هاي کربلا او را خاکي کرد، و نيزه و شمشير، پاره پاره اش نمود. مع ذلک، اسحاق بن حويه آن را بيرون آورد و بدن شريفش را عريان بر روي خاک گذاشت. آه! [7] .

مصحح گويد: اين پيراهن حضرت ابراهيم خليل عليه السلام بود که آن را حضرت فاطمه عليهاالسلام سه روز پيش از شهادتش به زينب کبري عليهاالسلام داد و فرمود: هنگامي که اين پيراهن را برادرت حسين از تو مطالبه کند، بدان که او فقط يک ساعت مهمان توست. سپس او را اولاد زنا، به سخت ترين وضعي مي کشند؛ انتهي. [8] .

هشتم حجر اسماعيل ذبيح، متصل است به کعبه و در آن است قبر اسماعيل و دخترانش، و در ما بين رکن و مقام، قبر هفتاد پيغمبر است که همه از گرسنگي مرده اند. چنان که در اخبار مأثور است، [9] و حسين عليه السلام، قبر علي بن الحسين عليه السلام متصل است به او و قبر هفتاد و دو صديق، در پايين پاي او است که همه تشنه کشته شدند و در يک حفره، مدفون گشتند، و حائر به ايشان، محيط است، [10] و آن جا دويست نبي و دويست وصي مدفون اند، چنان که در روايات صحيح است. [11] .

نهم خداوند واجب کرده است بر قاصد کعبه که احرام ببندد و ترک مال و علاقه ي دنيا نمايد، از زنان و عطريات و زينت و سرمه و سايه و لباس، [12] و



\cf2 [ صفحه 147]



مستحب است از براي زائر حسين عليه السلام که غبارآلوده و گرسنه و تشنه باشد. [13] و از عطريات و لذايذ، اجتناب کند. [14] .