ابن ماجه، ابن حجر، ديلمي، مناوي، احمد، حاکم، سيوطي، ابن حجر هيتمي و هارون الرشيد از پدرانش از ابن عباس، و محب طبري، ابوسعيد، ابن حرب الطائي، سلفي، ابوطاهر البالسي، ابن السري و ابن الجوزي از پيغمبر اکرم ـ صلي الله عليه وآله وسلّم ـ روايت کرده اند که فرمود:

«مَنْ اَحَبَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ فَقَدْ اَحَبَّني، وَ مَنْ اَبْغَضَهُما فَقَدْ اَبْغَضَني»

هر کس حسن وحسين را دوست بدارد همانا مرا دوست داشته وهر کس آنها را دشمن بدارد پس البته مرا دشمن داشته است.

اين حديث در بين محدثين، مشهور و معروف بوده و مکرر از پيغمبر ـ صلي الله عليه وآله وسلّم ـ شنيده شده است، و بعضي از طرق آن منتهي به ابو هريره مي شود به اين مضمون است که: پيغمبر ـ صلي الله عليه وآله وسلّم ـ بيرون آمد در حالي که حسن و حسين با او بودند اين بر يک دوش آن حضرت و آن بردوش ديگرش بود يک بار حسن را مي بوسيد و بار ديگر حسين را تا به ما رسيد فرمود: هر کس اينها را دوست بدارد به تحقيق مرا دوست داشته و هرکس آنها را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است.

و بعضي راويان آن، فقط جمله اوّلي را روايت کرده اند، و بعضي ديگر اينچنين نقل کرده اند که فرمود: اين دو (حسن و حسين) پسرهاي من هستند، هرکس آنها را دوست بدارد پس البته مرا دوست داشته است:

«هذانِ اِبْنايَ مَنْ اَحَبَّهُما فَقَدْ اَحَبَّني».

و در يکي از دو حديثي که هارون الرشيد در اين موضوع روايت کرده لفظ حديث اين است:

«اَلْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ مَنْ اَحَبَّهُما فَفِي الْجَنَّةِ، وَ مَنْ اَبْغَضَهُما فَفِي النّارِ» [1] .

هر کس حسن وحسين را دوست بدارد در بهشت است، وهرکس آنه را دشمن بدارد در آتش است.

ترمذي، و احمد روايت کرده اند:

«اِنَّ رَسُولَ الله ـ صَلّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ ـ اَخَذَ بِيَدِ حَسَنٍ وَ حُسَيْنٍ فَقالَ: مَنْ اَحَبَّني وَ اَحَبَّ هذَيْنِ وَ اَبا هُما وَ اُمَّهُما کانَ مَعي فِي دَرَجَتي يَوْم الْقَيامَةِ» [2] .

رسول خدا ـ صلي الله عليه وآله وسلّم ـ دست حسن وحسين را گرفت پس فرمود: هرکس مرا دوست دارد و اين دو و پدر و مادرشان را دوست دارد، در روز قيامت با من در درجه من خواهد بود.

طبراني از سلمان روايت دارد که پيغمبر ـ صلي الله عليه وآله وسلّم ـ فرمود:

«مَنْ اَحَبَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ اَحْبَبْتُهُ، وَ مَنْ اَحْبَبْتُهُ اَحَبَّهُ الله وَ اَدْخَلَهُ جَنّاتِ النَّعيم، وَ مَنْ اَبْغَضَهُما اَوْبَغي عَليهِما اَبْغَضْتُهُ وَ مَنْ اَبْغَضْتُهُ اَبْغَضَهُ اللهُ وَ اَدْخَلَهُ جَهَنَّمَ وَ لَهُ عَذابٌ مُقيمٌ» [3] .

هرکس حسن وحسين را دوست دارد من او را دوست مي دارم، و هرکس را من دوست دارم خدا او را دوست دارد، و هرکس خدا او را دوست دارد او را داخل بهشت کند، وهرکس آنها را دشمن بدارد يا بر آنها ستم کند من او را دشمن دارم، و هرکس را من دشمن دارم خدا دشمن دارد و او را داخل جهنم سازد و از براي او عذاب جاودان است.