اگر قرآن در آغاز بزرگ ترين سوره ي خود (بقره) مي فرمايد: الّذين يؤمنون بالغيب و يقيمون الصلوة [1] و همچنين در کوچک ترين سوره ي خود (کوثر) از نماز سخن به ميان مي آورد، امام حسين عليه السلام آن را اقامه مي نمايد. اَشهد انّک قد اقمت الصلوة [2] .

اگر قرآن مي فرمايد: و ارکعوا مع الراکعين [3] ، امام حسين عليه السلام نماز را با جماعت آن هم در برابر صفوف دشمن برگزار مي کند.

اگر قرآن نحوه ي اقامه نماز در ميدان جنگ را به پيامبر صلّي اللّه عليه و آله آموزش مي دهد؛ و اذا کنتَ فيهم فاقمت لهم الصلوة فلتقم طائفةٌ منهم معک... [4] ، امام حسين عليه السلام در ميدان جنگ نماز را اقامه مي فرمايد.

اگر قرآن نماز را به عنوان يک منبع انرژي زاي غيبي معرّفي و مؤمنان را امر به استعانت از آن مي فرمايد: استعينوا بالصبر و الصلوة [5] ، امام حسين عليه السلام نيز در بحبوحه ي جنگ و مشکلات آن، از نماز استعانت مي جويد.

اگر قرآن اقامه ي نماز را در اوّل وقت سفارش مي فرمايد؛ اقم الصلوة لدلوک الشمس [6] ، امام حسين عليه السلام نماز ظهر عاشورا را در اوّل وقت اقامه فرمودند.

اگر حضرت عيساي مسيح عليه السلام تا زماني که نفس دارند، مأمور به اقامه نماز شده اند؛ و اوصاني بالصلوة و الزکوة ما دمت حيّا [7] ، امام حسين عليه السلام نيز تا آخرين لحظه همراه نماز است.

اگر قرآن از کساني که تجارت آنها را از نماز غافل نمي سازد، ستايش ‍ مي کند؛ رجال لا تلهيهم تجارة و لا بيع عن ذکر اللّه و اقام الصلوة [8] ، راجع به امام حسين عليه السلام چه بايد گفت که حتّي حفظ جان هم او را از نماز غافل نساخت.

امام حسين عليه السلام نه تنها خود نماز خواند که نمازهاي نماز گزاران را نماز کرد. در حديث مي خوانيم: سه چيز موجب قبولي نماز است: حضور قلب، نماز نافله و تربت سيدالشهدا.

امام حسين عليه السلام به خواهرش زينب عليهاالسلام مي فرمايد: در نمازت به من دعا کن.

نماز بايد در جامعه و علني اقامه شود؛ اقيموا الصلوة و امام حسين عليه السلام با انکه مي توانست در خيمه نماز بخواند و با اينکه نمازش شکسته بود، در مقابل جمعيت نماز بپا داشت.

هنگام اقامه ي نماز در ظهر عاشورا، 30 تير به سوي حضرت رها شد، يعني در برابر هر کلمه از حمد و رکوع و سجده تقريبا يک تير به امام پرتاپ شد.

به راستي نماز چيست که در عصر تاسوعا هنگامي که به سيد الشهدا عليه السلام پيشنهاد حمله مي شود، حضرت طي چند نوبت گفتگو جنگ را يک روز به تأخير مي اندازند و مي فرمايند: انّي اُحبّ الصلوة و نفرمود: مي خواهم نماز بخوانم، بلکه فرمود: من نماز را دوست دارم. بسياري از ما نماز مي خوانيم، ولي چقدر دوست داريم؟

زراره از امام صادق عليه السلام در باره کعبه پرسيد: دهها سال است که هرگاه درباره ي حج و کعبه از شما سوال مي کنم، پاسخ جديدي مي دهيد، علم شما به کجا متّصل است؟ امام فرمودند: آيا مي خواهي کعبه اي که هزاران سال قبل از ادم بوده با چند کلمه اسرارش تمام شود.

اين در حالي است که کعبه و تمامي اسرار و رموز آن که امام به آن اشاره فرمودند، تنها قبله ي نماز است و قبله يکي از شرايط نماز!!

امام حسين عليه السلام حاضر مي شود تا بدن مبارکشان سوراخ سوراخ شود، ولي ارزش نماز شکسته نشود. سر مقدّس سيد الشهدا بر روي ني قرآن مي خواند، يعني سر از بدن جدا مي شود ولي سر و دل از قرآن جدا نمي شود.

عزادارن حسيني! ظهر عاشورا در هر کجا هستيد، به ياد امام حسين عليه السلام و آخرين نماز کربلاي او، همراه با حضرت مهدي (عجل اللّه تعالي فرجه الشريف) نماز ظهر عاشورا را باشکوه و با اخلاص بپا داريد.