چنين صفاتي بسيار است که از جمله آنها مي توان به چند مورد اشاره کرد:

از امام صادق عليه السلام روايت شده است که خداوند به حاملان عرش ‍ و ملائکه مقرب به واسطه زائران آن حضرت فخر مي فروشد و مي فرمايد: آيا نمي بينيد که زائران قبر حسين با اشتياق و علاقه به سوي او مي آيند.

زائر حسين عليه السلام در زمره کساني است که خداوند با نظر رحمت به آنها مي نگرد.

نشانه عشق و علاقه به حسين عليه السلام اين است که شخص، زوار آن حضرت باشد، يعني او را بسيار زيارت کند.

زائر حسين عليه السلام از جمله کساني است که خداوند در فوق عرش با آنها سخن مي گويد.

در ده روايت آمده است که نام او را در عليين مي نويسند.

زائر حسين عليه السلام در بهشت، در جوار پيامبر صلي الله عليه و آله و اهل بيت او عليهم السلام قرار مي گيرد، بر سر سفره آنها مي نشيند و از خوان نعمت آنها برخوردار است.

اگر شقي باشد، نام او در زمره انسان هاي سعيد و خوشبخت مي نويسند.

از کروبيان و سادات ملائکه به حساب مي آيد.

زائر حسين، مساعد و يار و ياور زهراء سلام الله عليها است، زيرا آن حضرت هر روز حسين عليه السلام را زيارت مي کند.

سيما، گونه، چشم و قلب زائر حسين عليه السلام مورد دعاي امام صادق عليه السلام است. آن حضرت در حال سجده با چشم گريان دعا مي فرمود و به درگاه خدا عرض مي کرد: خدايا! بر آن چهره هايي که بر قبر ابي عبدالله نهاده شده رحم کن، و بر آن چشم هايي که اشک آنها جاري است رحم کن؛ و بر آن دل هايي که بي تابي کردند و سوختند رحمت بفرست و بر آن ناله هايي که به خاطر ما بود، رحم کن.

زائر حسين عليه السلام، امانت امام صادق عليه السلام نزد خداوند است؛ زيرا آن حضرت بارها مي گفت: خدايا! من اين بدن ها را نزد تو به امانت مي سپارم تا اينکه بر حوض هنگام تشنگي آنها را باز پس دهي.

آن طور که در روايات آمده، زائر حسين عليه السلام، زائر خدا و پيامبر خدا است.

در روز قيامت هر کس در هر مقام و مرتبه اي که باشد - به خاطر لطف و کرامت ويژه اي که به زائران حسين عليه السلام مي شود - آرزو مي کند که اي کاش او هم از زائران حسين عليه السلام بود.