امر به معروف و نهي از منکر
بزرگترين انگيزه قيام امام ابي عبدالله الحسين عليه السلام مسئله امر به معروف و نهي از منکر است که اين دو از مهمترين ارکان دين است و امام (ع) در درجه اول مسئول اجراء اين امر مهم اسلامي است.
چنانکه در وصيت به برادرش محمد بن حنفيه اعلان فرمود: اني لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا ظالما و لا مفسدا و انما خرجت بطلب الاصلاح في امة جدي، اريد ان آمر بالمعروف و انهي عن المنکر [1] .
«قيام من بر مبناي تمايلات نفساني نيست، من به منظور طغيان و فساد و تباهي و ستم خروج نمي کنم بلکه انگيزه ام اصلاح امت جدم رسول خدا است و مقصود و منظورم امر به معروف و نهي از منکر است».
چون بني اميه اين دو رکن بزرگ و مهم اسلامي را متزلزل ساخته بودند که نه تنها امر به معروف و نهي از منکر متروک گشته بود بلکه معروف منکر و منکر معروف تلقي مي شد و امام عليه السلام در اين مسير مکرر به اين حقيقت اشاره فرمود که اولين بار در سخنراني حضرت در منزل ذي حسم و برخورد با حر و سپاهيانش فرمود: الا ترون ان الحق لا يعمل به و ان الباطل لا يتناهي عنه ليرغب المومن في لقاء ربه محقا [2] .
«مگر نمي بينيد که به حق عمل نمي شود و از باطل جلوگيري نمي شود مؤمن بايد براي اجراء اين مهم مشتاق ديدار پروردگار باشد».
و لذا حسين (ع) به ميدان جهاد قدم نهاد تا اين اساس و پايه مهم اسلامي را استوار
\cf2 [ صفحه 14]
سازد و اسلام محکم و مستحکم بماند.
پاورقي
[1] حيات الحسين ج 2 ص 264 - بلاغة الحسين ص 64.
[2] حيات الحسين ج 3 ص 98 - نفس المهموم ص 191 - بلاغة الحسين ص 25.