مسيو ماربين آلماني درباره حسين (ع) و هم چنين علل قيام آن حضرت و نتايج آن چنين مي نويسد:

حسين بن علي نوه محمد (ص) که از دختر محبوبش فاطمه (س) متولد شده ، تنها کسي است که در چهارده قرن پيش در برابر حکومت جور و ظلم قد علم کرد، اخلاق و صفاتي که در دوران حکومت عرب پسنديده و قابل احترام بود در فرزند مولاي متقيان مشاهده مي شد، حسين شجاعت و دلاوري را از پدر خود به ارث برده بود به دستورها و احکام اسلام تسلط کاملي داشت در سخاوت و نيکوکاري نظير نداشت در نطق و بيان زبردست بود و همه را مجذوب بيانات خود مي ساخت ، مسلمانان جهان عقيده و اراده زائدالوصفي به حسين (ع) دارند و هر ساله در ماه معيني (ماه محرم ) براي او عزاداري مي کنند، کتاب هاي بسياري از فضائل و مناقب حسين (ع) توسط مسلمانان نوشته شده است و از ملکات حسنه و سجاياي پسنديده او گفت و گو مي شود.

موضوعي را که نمي توان ناديده گرفت اين است که حسين (ع) اول شخص سياستمداري بود که تا به امروز احدي چنين سياست مؤثري اختيار ننموده است . تاريخ عاشورا کاملاً نشان مي دهد که هيچ يک از شهيدان کربلا عمداًخود را به کشتن نداده اند، يعني هر يک از کشته شدگان را دشمنان بر سر آنان تاخته و مظلومانه از پاي در آورده اند وبه اندازه مظلوميتشان بر عظمت و بزرگي اسلام افزوده شده است ولي شهادت حسين ازهمه مهمتر و از روي دانش و بصيرت و سياست انجام گرفت و اين شهادت و شهامت درتاريخ بشريت نظير نداشته است .

مهم ترين اثر اين نهضت اين بود که رياست روحاني که در عوالم سياست اهميت شاياني داشت ، مجدداًبه دست بني هاشم افتاد؛ و به ويژه در بازماندگان حسين مسلم گرديد، چندي طول نکشيد که (حکومت ) ظلم و جور معاويه و جانشينان او منهدم شد و کمتر از يک قرن قدرت از بني اميه سلب گرديد. منهدم شدن (قدرت ) از بني اميه به قسمي شد که امروز نام و نشان از آنها نمودار نيست و اگر در متن کتاب هاي تاريخي نامي از اين قوم ذکر شده در تعقيب آن هزاران نفرين و ناسزا نوشته شده و اين نيست مگر به واسطه قيام حسين (ع) و ياران با وفاي او.