اي شيعيان! چون آن امام عالميان و سرکرده مظلومان، آن جامه ي پاره پاره را پوشيد اهل بيت خود را با وداع بازپسين وداع کرد. وقتي اهل خيام و زنان اين حالت را ديدند ناله ي «الوداع، الوداع، و الفراق» از آنها بلند شد و شورشي در آن بي کسان افتاد که کسي را تاب ديدن آن نبود، آن جناب آنها را تسلي داد و روانه ي ميدان شد. [1] .