پس از او، عثمان بن اميرالمؤمنين عليه السلام که با حضرت عباس از يک مادر بودند برخاست - حضرت امير عليه السلام او را عثمان نام نهاده بود، که همنام عثمان بن مظعون، از اکابر زهاد و صحابه ي پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم باشد که با آن حضرت بسيار مأنوس بود - او در آن وقت بيست و يک سال از عمرش گذشته بود.

وي به خدمت برادر بزرگوار خود آمد و اجازه ي حرب خواست، بعد از اجازه، رو به سوي ميدان شد و رجزي چند خواند.

خولي بن يزيد اصبحي تيري بر چله ي کمان گذاشت و به سوي آن شاهزاده ي عالي مقدار انداخت، از قضا آن تير بر جبين مبارک او آمده، از اسب درافتاد، چون بر زمين افتاد، سر از بدن شريفش جدا کرد. [1] .