مبارزه ي عون بن عبدالله جعفر
پس از او، برادرش عون به ميدان آمد، و بنا بر ظاهر زيارت شهدا، اول او را قدم در عرصه ي جان بازي گذارد و مي گفت:
ان تنکروني فأنا بن جعفر
شهيد صدق في الجنان أزهر
يطير فيها بجناح أخضر
لهفي بهذا شرفا في المحشر
اگر مرا نمي شناسيد؛ منم فرزند جعفر طيار که از روي صدق و صفا شهيد شد.
و به دو بال سعادت در بهشت طيران مي نمايد و همين فخر مرا در صحراي محشر کافي است.
آنگاه خود بر آن گروه بي حيا زد و در امواج حرب غوطه ور گرديد، تا آن که سه سواره و هيجده پياده را به خاک هلاک انداخت. آخرالامر ملعوني بنام عبدالله بن بطه ي همداني [1] ضربتي بر او زد که از آن، روح مقدسش به شاخسار طوبي قرار يافت و به ساير شهدا ملحق گرديد. [2] .
و به روايت ابوالفرج: عبيدالله بن عبدالله بن جعفر نيز در آن واقعه شهادت يافت. [3] .
پاورقي
[1] در بحارالانوار آمده: «عبدالله بن بطهي طائي».
[2] بحارالانوار: 34/45.
[3] مقاتل الطالبيين: 95، بحارالانوار: 34/45.