نوحه عزاداري روز اربعين امام حسين
شد اربعين شاه دين
اي زمين کرببلا
زينب ز شام آمد غمين
اي زمين کرببلا
گويد بصد شور و نوا
اي زمين کرببلا
ديدي چه شد آل عبا
اي زمين کرببلا
من آمدم از شام غم
اي زمين کرببلا
با قامتي از غصه خم
اي زمين کرببلا
چه شد چه شد حسين من
اي زمين کرببلا
ضياء هر دو عين من
اي زمين کرببلا
(کو اکبرم کو اصغرم
اي زمين کرببلا) [1] .
(کو تشنه لب برادرم
اي زمين کرببلا)
کو قاسم و کو جعفرم
اي زمين کرببلا
کو لاله هاي پرپرم
اي زمين کرببلا
کو آن نگهبان حرم
اي زمين کرببلا
کو آن عزيز مادرم
اي زمين کرببلا
کو ساقي نخورده آب
اي زمين کرببلا
کو نور چشم بو تراب
اي زمين کرببلا
من با رقيّه رفته ام
اي زمين کرببلا
بي او غمين برگشته ام
اي زمين کرببلا
آمد امام الساجدين
اي زمين کرببلا
آشفته حال و دل غمين
اي زمين کرببلا
آمد سکينه خونجگر
اي زمين کرببلا
بر تربت پاک پدر
اي زمين کرببلا
گويد چه شد باباي من
اي زمين کرببلا
آن مونس غم هاي من
اي زمين کرببلا
آمد رباب خسته جان
اي زمين کرببلا
بالين اصغر بافغان
اي زمين کرببلا
خاک عزا کند به سر
اي زمين کرببلا
گويد همي پسر پسر
اي زمين کرببلا
پاورقي
[1] اشعار در پرانتز از اين حقير نمي باشد (مؤلف).
عليرضا مهرپرور