مصراع هاي دوم شعر از سعدي تضمين شده است.
قدم ز لطف و کرم و سرورا، بنه به سرم

يک امشبي که در آغوش شاهد شکرم

ز آب شط لب عطشان گذشت و گفت ز درد

مرا فرات ز سر برگذشت و تشنه ترم
به پاسداري اسلام و مکتب توحيد

گرم چو عود بر آتش نهند غم نخورم
چو اوفتاد دو دستش گشود سينه و گفت

کجاست تير بلا، گو بيا که من سپرم
نهاد چون سر عباس، شه به دامان گفت

توئي برابر من، يا خيال در نظرم
به ديده ي سرمه ي پيکان کشيده ام امروز

دريغ باشد فردا که ديگري نگرم
ميان ما و تو اين جان عاريت اي دوست

اگر حجاب شود تا بدامنش بدرم
«خرد» چو سعدي از اين درد جان نخواهد برد

بگو کجا برم آن جان که از غمت ببرم