دريغا رفت و او در بر نكـــــــردم

لبي از كام خشكش تر نكردم

ندارم گريه مهلت جز دمي پند

نگاه قامــــت اكـــــبر نــــــدارم

علـــي آرام جان خسته برخيز

چرا چشمان زيبا بسته برخيز

قد شمشاد من بهر تمــــاشا

به قد خسته بشكسته برخيز

عـــــزيزم اكبرم با من سخنگو

ز جا برخيز و بنــما قد دلـــــجو

تبسم كـــن به باباي حزينـــت

فـــداي آن اشــــارت هاي ابرو