بازگشت

دو كودك...


دو كودك ز مولا به جا مانده تنها

مـران سـاربانا مـران ســاربـانـا

دو كـودك نگــو ، غنچه هاي شـكوفا

دو خورشيد روشن ، دوباغ تمــاشا

دو صبح درخشان ، دو محبوب يكتا

مران ساربانا مران ساربانا

دو آهــوي خــسـته گــرفتار صيـاد

دو شمع فرو مُرده در مــعرض بـاد

نه راه گــــريزي نه يــاراي فــريــاد

مران ساربانا مران ساربانا

مزن كــودكــان را تو با تــازيانه

ببيـن نالـــه و زاري كــودكـــانه

نكُن قلب غمديده ام را نشـانه

مران ساربانا مران ساربانا

ببين ســاربــان گوش اين مـاه پاره

چه سان پاره شد بهر يك گوشواره

به گلـــبرگ رويش زنم اسـتخــاره

مران ساربانا مران ساربانا

شقايق به خون خفته و سر ندارد

به جز نعـش در خون شــناور ندارد

بــبيــن لالـه اي را كــه پيكـــر ندارد

مران ساربانا مران ساربانا

نيستــان حســرت نـــواي غــريــبم

شكستن شكستن هميشه نصيبم

دگـــر رفته از كـــف توان وشـــكيبم

مران ساربانا مران ساربانا

چـــرا مثل شمعــي مرا مي گذاري

به دشت اسارت چه مهمان نوازي؟

مران كاروان تا كنم چــــاره ســازي

مران ساربانا مران ساربانا

به فصل عطش باري و بغض حسرت

بيابــان بيــابـان عـــدو رو بــه رويــت

كمين كرده پشـت حصـــار وقـــاحت

مران ساربانا مران ساربانا

نگو الفت زخم و مــرهــم دروغـسـت

نگــو وسـعــت داغ مــاتم دروغســت

مگر زخم سرنيزه ها هم دروغسـت؟

مران ساربانا مران ساربانا

حسين جان به چشمان در خون نشسته

به لب هاي تشــنه به دل هـــاي خــسته

«عبـادي» دلــش از بــرايـت شــكسـتــه

مران ساربانا مران ساربانا

عباس عبادي