بازگشت

بغض گلوگير


کسي مسير خدا را به من نشــان بدهد

دل سياه مـــرا دســــت آســمان بدهـــد

درون پيله ي ســـردر گمــي اسيــرم، آه!

کســي براي پــريدن به مـن تـــوان بدهـد

....

به دشـــت خيره شدم تا مگرکه قاصدکـي

نشانه اي به من از يـار مهــــربـان بدهـــد

و کــــاش رنگ غزل هاي ناســروده ي من

بهـــار شعــر مرا شـــــور ناگهـــــان بدهد

هـزار بيت به وصفــش قصيـده مي خوانم

اگر که بغــض گلـــوگيــر من امـــان بــدهد

من از حـکايـــت آشفتگــــي پــــرم، امـــا

کجاســت او که مـــرا جرأت بيــان بدهــد؟

هميشه منتظـــرم تا عزيــز خـوش خبـري

خبـــــر ز آمـــــدن او دوان دوان بــــدهـــد

چه سردمرده ام اينجا،کجاست دستي که

به بنـــد بنـــد وجــودم دوباره جان بدهــد؟

سيد محمد باباميري