در حدود دو سال پس از برادرش عبدالله بدنيا آمد، مادرش فاطمه ام البنين است، مدت چهار سال با پدرش علي (ع) و چهارده سال با برادرش امام حسن (ع) و بيست و سه سال را با برادرش امام حسين (ع) گذراند که بيست و سه سال مدت عمر آن حضرت مي باشد، از اميرالمؤمنين (ع) روايت شده است که او را به نام برادرم عثمان بن مظعون [1] ، عثمان ناميدم.

مورخين مي نويسند: عبدالله بن علي (ع) که به شهادت رسيد حضرت عباس، عثمان را خواست و گفت: به سوي ميدان بشتاب - چنان که به عبدالله گفت - عثمان بن علي به ميدان تاخت، شمشير مي زد و رجز مي خواند، خولي بن يزيد أصبحي تيري به سوي او رها کرد که سخت او را مجروح نمود و ضعف بر او مستولي گشت به پهلو به زمين افتاد، مردي از قبيله بني أبان بن دارم آمد و او را شهيد کرد و سر مبارکش را از بدن شريف جدا ساخت.

[1] عثمان بن مظعون بن حبيب بن وهيب بن حذاقة بن جمح القرشي الجمحي پس از سيزده نفر اسلام آورد، دوبار هجرت را درک کرد، در جنگ بدر حضور داشت، نخستين مرد مسلمان بود که در مدينه سال دوم هجرت، از دنيا رفت، او از کساني که شرابخواري را در دوران جاهليت بر خود حرام ساخت، و در دوران اسلام مي‏خواست خود را اخته نمايد، رسول خدا او را منع کرد و فرمود: عليک بالصيام فانه مجفروة: بر تو باد به گرفتن روزه که موجب تخفيف شهوت و عامل کاهش قوه‏ي باه است.

هنگامي که از دنيا مي‏رفت رسول خدا (ص) به خانه‏اش آمد و فرمود: خدا تو را رحمت کند اي اباسائب!! سپس خم شد و صورت او را بوسيد، وقتي که سر بلند کرد آثار اشک نمايان بود، آن گاه بر او نماز گذارد، و در بقيع به خاک سپرد، سنگي روي قبر گذارد، و مرتبا به زيارتش مي‏رفت، بعدها که ابراهيم فرزند رسول الله از دنيا رفت حضرت فرمود پسرم به عثمان بن مظعون که از ما پيشي گرفت به پيوند و وقتي که دخترش زينب نيز از دنيا رفت فرمود دخترم به عثمان بن مظعون که از گذشتگان صالح ماست بپيوند (روحش شاد باد!).