جواب:
اگـر مـطالعه اي در تاريخ اسلام بشود روشن مي گردد كه ظاهر شدن زن در بين مردها وسخن گـفتن با آنها اشكالي ندارد , چون فاطمه زهرا ( عليهاالسلام ) آن خطبه معروف را در مسجد و با حـضـور جـمع كثيري از مهاجر و انصار ايراد كرد , و نيز عايشه خطبه ها و سخنرانيهاي بسيار ايراد كرد و احاديث زيادي در كتب اهل سنت از او نقل شده و حتي اول زني بود كه جنگي ( جنگ جمل و بـر عليه حضرت علي - عليه السلام - )را به راه انداخت , و هيچكس او را به خاطر حرمت حضور زن در بين مردم نهي ازآنها نكرد . و همينطور زنهائي كه در جنگ ها به تهييج رزمندگان مي پرداختند مثل زناني كه درصفين اهل عراق را به جنگ با اهل شام تشويق مي كردند . و نيز مكالمه طولاني سوده بنت عماره بن اشتر همدانيه با معاويه و مكالمه آمنه بنت شريد با او در تاريخ مذكور است . و همينطور شعرائي از زنها كه شعر مي سرودند و مي خواندند مانند خنساء دخترعمرو بن شريد . و از اين نمونه ها در تاريخ بسيار است و امام حسين هم خلافي انجام نداده و خطبه حضرت زينب و سخنرانيهاي او در مجالس مردان نيز از همين باب است . و اما آيه حجاب كه دستور حرف زدن زنها از وراي حجاب را مي دهد( سوره 49 / آيه 4 ) مخصوص هـمسران پيامبر و شرائط خاص زمان و اذيت و آزاري كه از هجوم مراجعين به منزل پيامبر متوجه همسران وي مي شده بوده است . البته اظهار زينت زن براي مردها و بي بند و باري و عدم مراعات حجاب حرام است وآيه قرآن نيز بر آن دلالت دارد . ( سوره 33 / آيه 33 ) .
|
