جواب:
قبل از آنكه تأثير قيام امام حسين(ع) را در اجتماع آنروز بررسي كنيم،لازم است گذري هر چند كوتاه به روحيه اجتماعي مردم در زمان پيامبر گرامي اسلام( داشته باشيم، زيرا امام حسين (ع) را احياء كننده سيرة جدش پيامبر اكرم(ص) مي دانند.
استاد مطهريره دراين رابطه مي فرمايد : (ببينيم) پيامبر اكرم(ص) به مردم عرب چه داد؟ و اساساً يك آدم فقير و يتيم و كسي كه تمام قوم و قبيله اش با او دشمن هستند چه داشت كه به آنها بدهد و چطور شد كه آنها را از حضيض پستي به اوج عزت رساند؟ ايماني به آنها داد كه آن ايمان به آنها شخصيت داد، يك مرتبه آن عرب سوسمارخور، شتر خور، عرب غارتگري كه دخترش را زنده زنده به خاك مي كرد، اين احساس در او پيدا شد كه من بايد دنيا را از اسارت و از پرستش و اطاعت غير خدا نجات دهم، و هيچ اهميتي نمي داد كه اعتراف كند كه در گذشته چطور بوده است، حتي افتخار مي كرد كه بگويد ... هيچ سابقه درخشان ملي ندارم، ولي امروز اينطور فكر مي كنم، از شما عاليتر فكر مي كنم، اين را مي گويند شخصيت. آيا كلمه اي هست كه از كلمهلا اله الا الله بيشتر به روح انسان حماسه و شخصيت ببخشد ... من در مقابل غير خدا هر چه هست سر تعظيم فرود نمي آورم، من طرفدار عدالتم، طرفدار حق و احسانم، طرفدار فضيلتم ... به اين مي گويند شخصيت.
امويان كاري كردند كه شخصيت اسلامي را در ميان مسلمين ميراندند. كوفه مركز ارتش اسلام بود و اگر امام حسين(ع) به كوفه نمي رفت، امروز تمام مورخين دنيا او را ملامت مي كردند و مي گفتند عراق كه مركز ارتش اسلامي بود از تو دعوت كرده بود و هجده هزار نفر نماينده با تو بيعت كردند و دوازده هزار نامه براي تو نوشتند، چرا به آنجا نرفتي؟ ... در عين حال همين مردمي كه هجده هزار بيعت كننده داشتند، و دوازده هزار نامه هم نوشته بودند، به مجرد اينكه سر و كله پسر زياد پيدا شد، همه فرار كردند چرا؟ چون زيادبن ابيه سالها در كوفه حكومت كرده بود، آنقدر چشم در آورده بود، آنقدر دست و پا بريده بود، آنقدر شكمها سفره كرده بود ... كه اينها به كلي شخصيت خودشان را از دست داده بودند... چرا كه امويها شخصيت ملت مسلمان را لِه كرده بودند و ديگر كسي از آن احساسهاي اسلامي در خودش نمي ديد.
استاد مطهري ره در ادامه در تأثير قيام حسيني بر جامعه اي كه شخصيت خود را از دست داده بود مي فرمايند : اما همين كوفه بعد از مدت سه سال، انقلاب كرد و پنج هزار تواب ازهمين كوفه پيدا شد و سرقبر حسين بي علي( رفتند و در آنجا عزاداري ميگفتيم خدايا نكند از آسمان سنگ ببارد و ما به اين شكل هلاك شويم، و نيز به شما بگوييم كه ما از نزد كسي مي آييم كه كارش شرابخواري و سگ بازي و ميمون بازي است، كارش نواختن تار و سنتور است، كارش زناست، حتي با محارم، ديگر حال، تكليف خودتان را مي دانيد، اين بود كه مدينه قيام كرد، قيامي خونين. و چه افرادي كه بعد از حادثه كربلا به خروش آمدند(2) و باعث زوال حكومت و ملك اموي شدند.
در اسناد اسلامي، در اين رابطه آمده است : تحقيقاً ضرباتي كه بني اميه در كربلا و مدينه و مكه وارد ساختند نيرومندترين ضرباتي بود كه براي پايداري حكومت و تثبيت بنيان و چيرگي حكومتشان بر مخالفان نواختند ... و بني اميه در واقع زننده نبودند، بلكه ضربه اي خوردند كه تا پايان روزگار ادامه دارد و همين جنايت يك روزه كه در كربلا واقع شد، موجب گشت كه يك دولت عريض و طويل آنچناني تنها به اندازه عمر يك شخص عمر كند.(3)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منابع و مآخذ :
1. حماسه حسيني، ج1، استادمطهري، ص47-47
2. همان، ص173-174
همان، ج2، ص106
|
