جواب:
برخي از روايات در خصوص گريه بر امام حسين (ع)عبارت است:
امام معصوم (ع) فرمود: هر چشمي در روز قيامت به جهت سختي ها گريان است مگر چشمي كه بر امام حسين (ع) گريسته باشد. اين چشم خندان و بشاش است.(1)و امام رضا (ع) مي فرمايد: گريه بر امام حسين (ع) گناهان را محو مي كند(2) و روايات بسيار ديگر.
اما در مورد حكمت گريه بر امام حسين (ع) و اصحاب آن حضرت، مطالبي بيان شده است، از آن جمله : گريه ذاتاً خوب و سبب پالايش روح است و اين پالايش روحي در مجالس عزاداري امام حسين (ع) بيشترين ثمربخشي را دارد. و موارد ديگر، اما مي توان گفت فلسفه عمومي گريه بر امام حسين (ع) كه بزرگان ما گفته اند، به دو امر مهم و اساسي برميگردد.
الف)- بُعد اخلاقي: چنانكه گفته شد گريه ارزشمند در فرهنگ شيعي، اولاً گريه اي است كه موجب تعالي و رشد روح است و ثانياً سرچشمة آن معرفت است. گريه بر امام حسين (ع) يا به جهت ياد كردن غم و اندوه از دست دادن عاشق حقيقي خداوند متعال است، كه تجلي گاه اوصاف الهي بود و مؤمنان بوي گل را از گلاب او استشمام مي كردند، و يا به دليل عقب ماندگي و نداشته هاي خود، در مقابل مناقب و فضايل آن بزرگوار و ياران باوفايش است. در واقع گريه بر اين است كه حبيب بن مظاهر كه بود و چه داشت و من چه كسي هستم و چه در كف دارم؟ اشك بر علي اكبر (ع) ناله بر خود است كه آن جوان رشيد چه فضايلي را دارا بود و من تا چه اندازه آن خصلت ها را دارم. اگر گريه ما از اين منشأ دور است بايد بكوشيم اشك و آه خود را به اين سمت سوق دهيم تا بر اثر آن، روحمان تعالي يابد.
ب)- بُعد اجتماعي : اگر گريه بر اباعبدا... (ع) از سر معرفت باشد و منشأ آن نيز بُعد اخلاقي اين حرمت باشد، قطعاً اين حزناندوه، پس از آن كه موجب تحول دروني انسان گرديد، زمينه را براي تحولات اجتماعي فراهم مي سازد. وقتي گريه بر امام حسين (ع) گريه اي در جهت تعالي روح شد و موجب گرديد كه آدمي در فضايل اخلاقي و فردي خود تأمل و تجديد نظر كند، قطعاً اين تحول دروني، زمينه را براي ساختن اجتماعي در راستاي اهداف متعالي اسلام فراهم خواهد ساخت.
به بيان ديگر، در واقع گريه بر امام حسين (ع) با يك واسطه، زمينه را براي حفظ آرمان هاي آن حضرت و پياده كردن آن فراهم مي سازد و به همين دليل مي توان گفت: يكي از حكمت هاي گريه بر امام حسين (ع) ساختن جامعه بر اساس الگوي ارائه شده از سوي او است.(3)
پرسشگر گرامي ارزيابي اساتيد همكار طرح و ابسته به نظرات شماست، لطفاً برگه هاي نظرسنجي را با دقت تكميل وارسال نماييد.
منابع و مآخذ:
1) الخصائص الحسينيه، ص140
2) مسندامام رضاu،ج2،ص27
3) به كتاب آذرخش از آسمان كربلا، استاد مصباح يزدي مراجعه شود.
|
