جواب:
اصولاً بايد محبين اهل بيت (ع) در عزاداري براي سالار شهيدان بعد از روز عاشورا لباس ماتم و سياه بپوشند و عزاداري براي آن حضرت را شروع كنند، ولي عشق و محبّت به آن حضرت باعث شده كه قبل از عاشورا خود را آماده كنند و لباس هاي سياه بپوشند، مساجد، تكايا و حسينيه ها را سياهپوش كنند.
عزاداري براي اباعبدالله(ع) يك عزاداري معمولي نيست؛ بلكه تبديل به يك فرهنگ فراگير شده است وقتي كه تبديل به فرهنگ شد ديگر زمان و مكان نمي شناسد، لذا تا نسيم محرّم به مشام جان مي وزد خود به خود پوشيدن لباس عزا و سياه پوش كردن كوچه و خيابان ها و مساجد و تكيه ها شروع مي شود. البته در غير محرم نيز عزاداري براي امام حسين در فرصت هاي مناسب برگزار مي شود، شيعيان به دستور اولياي دين مخصوصاً به دستور امامان بعد از امام حسين(ع) براي زنده نگه داشتن اهداف امام حسين و فرهنگ عاشورا تلاش و كوشش مي كنند.
امام باقر(ع) در زمينة برپايي عزا در خانه ها بر امام حسين(ع) مي فرمايد: بايد بر حسين(ع) ندبه و عزاداري و گريه كنيد و بر اهل خانة خود دستور دهيد كه بر او بگريند . با اظهار گريه و ناله بر حسين(ع) مراسم عزاداري بر پا كنيد و يك ديگر را با گريه و تعزيت در سوگ حسين (ع) ملاقات كنيد.[1]
رمز جاودانگي نهضت حسيني نيز همين احيا و زنده نگهداشتن و تعظيم شعاير بوده است. امام خميني(ره) فرمود: الآن هزار و چهارصد سال است كه با اين منبرها با اين روضه ها و با اين مصيبت ها و با اين سينه زني ها (دين اسلام) را حفظ كرده اند.[2]
عزاداري، احياي خط خون و شهادت و رساندن صداي مظلوميت آل علي به گوش تاريخ است. عزاداران حسيني پروانگان شيفتة نورند كه شمع محفل آراي خويش را يافته از شعلة شمع، پيراهن عشق پوشيده اند و آمادة جان باختن و فدا شدن اند.
نقش عزاداري در حفظ فرهنگ عاشورا مهم است و آثار و بركات خوبي براي بشريت داشته و خواهد داشت.
اي كه آميخته مهرت با دل
كرده عشق تو مرا دريا دل
بذر عشقي كه به دل كاشته ام
جز هواي تو ندارد حاصل
از مي عشق تو، عاقل مجنون
وزخم مهر تو مجنون عاقل
گر شود كار جهان زير و زبر
نشود عشق تو از دل زايل[3]
[1] جواد محدثي ، فرهنگ عاشورا، ص 312، به نقل از كامل الزيارات ، ص 175.
[2] همان، ص 313.
[3] همان، ص 315.
|
