بازگشت

گروه: عزادراي و سوگواري
 
 
مرکز پاسخگو:دفتر تبليغات اسلامي
موضوع اصلي:فلسفه عزاداري
موضوع فرعي:فلسفه سينه زدن
سؤال:فلسفة سينه زدن چيست؟ و از چه زماني بوجود آمد؟


جواب:

سينه زدن يك نحوه عزاداري است كه انسان عزادار در فراق محبوب و معشوق خود انجام مي دهد بر پايي عزاداري و سوگواري در سيرة مسلمانان با وجود همة فشارها از جانب دشمنان اهل بيت به مرور زمان وسعت بيشتري يافته است. پيش از قرن چهارم هجري برگزاري مراسم عزاداري براي امام حسين (ع) آشكار نبود و بلكه نهائي انجام مي گرفت اما از اوائل قرن چهارم به بعد عزاداري ها از گوشة خانه ها و كنج خفا بيرون آمده و عيان گشت و به صورت دسته جمعي با حركت هيأت هاي عزاداري در كوچه ها و خيابان ها نمايان شد. معز الدولة ديلمي يكي از سلاطين مقتدر آل بويه نيز در آشكار ساختي شعار شيعه نقش اساسي داشت وي مردم بغداد را به نوحه، ماتم و عزاداري بر حسين (ع) تشويق كرد. در سال 352 هجري تا اواسط قرن پنجم كه حكومت آل بويه از ميان رفت مراسم عاشورا به صورت علني برگزار ميشد در همين سالها فاطيون، مصر را به تصرف خود رآوردند و شهر قاهره را بنا نهادند و با حضور آنان در مصر بزرگداشت مراسم عاشورا در مصر نيز انجام مي گرفت در آن جا هر ساله ايام عاشورا بازارها را ميبستند و مردم به طور دسته جمعي نوحه گري مي كردند و به مسجد قاهره ميرفتند. پس از آجن همان مراسم در ساير نقاط اسلامي مانند شمال افريقا، ايران و برخي از كشورها عربي رسوخ كرد. رسم سوگواري و تعزيه در قرن اول و دوم هجري در ايران رايج بود ابتدا عزاداريها به صورت نوحه خواني و مرثيه سرايي و گريه بود بعدها كه به صورت هيات مذهبي درآمد و به كوچه و خيابان كشيده شد، با سينه زدن و زنجير زدن و پرچم و سائر مراسم شد. البته منشأ عزاداري تأكيد فراوان ائمه (ع) براي بر پايي عزادراي و گريه كردن بر مظلوم كربلا بوده است و خود آنان نيز مراسم عزاداري براي امام حسين (ع) بر پا مي كردند و مداحان و سرايندگان را بر اين كار تشويق مي كردند.