جواب:
واقعيت آن است كه در حوزة تفكر شيعي حفظ دين و اجراي قوانين اسلامي از اهميت ويژه اي برخوردار است. زحمات طاقت فرساي پيامبر در مدت 23 سال نيز در راستاي حاكميت قوانين الهي صورت گرفت. يكي از علل اهميت رهبري نيز در راستاي اجراي قوانين الهي است. بي ترديد بعد از پيامبر اسلام، ائمة پاسداران و سنگربانان دين و ارزش هاي آن بودند. آنان سعي داشتند با تشكيل حوزه هاي تعليماتي و با بيان احكام الهي و با تربيت شاگردان و فعاليت هاي فرهنگي به پاسداري از دين بپردازند؛ از اين رو قيام، صلح، سكوت و تشكيل حكومت براي حفظ دين بود؛ چنان چه امام علي(ع) يكي از علل 25 سال سكوت خود در برابر خلفا را حفظ دين دانست.[10]
امام حسن(ع) نيز يكي از علل صلح خويش را حفظ دين بيان نمود.[11] و امام حسين(ع) يكي از علل قيام خويش را حفظ دين و ارزش هاي آن دانست.[12]
بعد از رحلت پيامبر و كنار گذاشتن امام علي(ع) از صحنة سياست، جامعة اسلامي افول نمود؛ كه سقوط آن ريشه در انحراف از امامت و فاصله گيري مسلمانان از دين و دين زدايي خلفاي غاصب دارد. دنيا گرايي مسلمانان از يك سو و دين زدايي خلفا مانند معاويه و يزيد، موجب شد كه بدعت ها ظهور نموده و دين و ارزش هاي آن از بين برود. از اين رو امام حسين(ع) در نامه اي كه به مردم بصره نوشت يادآور شد: ...وأنا أدعوكم إلي كتاب الله و سنّة نبيه(ص) فإنّ السنّة قد امتيت و أنّ البدعة قد احييت....[13]
همچنين امام حسين(ع) در وصيت نامة خود اصلاح امت اسلامي را يكي از اهداف قيام خود بيان نمود.[14] تا جايي كه مرگ در راه دين را زينت خواند[15] و از عدم حاكميت حق و دين شكايت نمود: ألا ترون إلي الحق لا يُعمل به و إلي الباطل لا يتناهي عنه.[16]
شهادت امام حسين(ع) مهم ترين نقش را در حفظ دين داشت؛ از اين رو گفته شده است: إنّ الاسلام محمّدي الحدوث، حسيني البقاء.[17]
اگر دين مصطفي هنوز در جهان به پاست
از آنِ سر بريدة تو هست و از نواي تو
اگر شهادت امام حسين(ع) نبود امويانِ دين ستيز بيشتر با دين مبارزه مي كردند، ولي شهادت و قيام امام حسين(ع) ابر پرسش را در فضاي جامعة اسلامي به وجود آورد كه چرا نوة پيامبر، يعني امام حسين(ع) كشته شد و چرا خاندان پيامبر را از اين شهر به آن شهر به اسارت برده و آنان زحمات طاقت فرسايي را متحمل شدند؟!
شهادت امام حسين(ع) و ياران او موجب شد كه مردم با چهرة ضد ديني امويان، بيشتر آشنا شوند و مردم كوفه و مدينه بعد از خطبه ها و عزاداري ، اهل بيت امام حسين(ع) آمادة قيام شده و انزجار عمومي عليه خاندان اميه به وجود آيد. مردم فهميدند كه دين و ارزش هاي آن مقدس ترين و ارزش مند ترين عناصر هستند كه حفظ آن ها ضرورت دارد. شايد بر اساس نقش شهادت امام حسين(ع) در حفظ دين باشد كه امام يكي از محبوب ترين انسان ها نزد همةدين مداران به حساب آمده و پيامبر اسلام دربارة او فرمود: حسين منّي و أنا من حسين.
حيات امام حسين(ع) مي توانست نقش بنيادي در حفظ دين و باورهاي ديني ايفا كند، زيرا حيات طيبه و مقدس ائمه و شهادت و مرگ سرخ آن ها عامل تعيين كننده در حفظ اسلام بوده و هست. امروزه بعد از قرن ها هنگام برگزاري مراسم عزاداري براي ائمه(ع) به ويژه امام حسين(ع) افكار عمومي را به دو خط باطل و حق و حق گرايي و باطل گرايي جلب نموده و شعار كل يوم عاشورا و كل أرض كربلا را طنين انداز مي كند. گرچه شهادت امام حسين(ع) براي جهان اسلام فاجعه بود، زيرا محروميت جهان اسلام از وجود چنين رهبري ضايعه بود، ولي قيام و شهادت اما اسلام كمتر از حيات او در احياي دين نقش نداشته و عامل مهم بقاي دين گرديد. بي ترديد اگر قيام آن امام همام نبود دين اين گونه - كه الان هست - حفظ نمي شد.
[10] نهج البلاغة صبحي صالح، نامة 62.
[11] حياه الامام الحسين بن علي، ج 2، ص 269.
[12] بحارالانوار، ج 44، ص 340.
[13] موسوعه كلمات الامام الحسين، ص 316 ؛ مقرم مقتل الحسين، ص 141- 142.
[14] مقرم، مقتل الحسين، ص 139.
[15] همان، ص 169.
[16] اعيان الشيعه، ج 2، ص 417.
[17] جواد محدثي، فرهنگ عاشورا، ص 149 - 150.
|
