جواب:
3: روايت اوّل: قال الرّضا(ع) : من تذكّر مصابنا و بكي لما ارتكب منّا كان معنا في درجتنا يوم القيامهْْ؛ (1)هر كسي مصيبت ما ائمه(ع) را متذكّر شود و به خاطر آن چيزهايي كه به ماشده ، گريه كند، در فرداي قيامت در بهشت با ما هم درجه خواهد بود.
روايت دوم: امام رضا (ع) : و من ذكّر بمصابنا فبكي و أبكي لم تبك عينه يوم تبكي العيون؛ (2) هر كس متذكّر مصائبي شود كه بر ما ائمه (ع) وارد شده است، سپس خود گريه كند و ديگران را نيز بگرياند، در فرداي قيامت كه چشم ها گريان هستند، چشم او گريان نمي شود.
روايت سوم: امام رضا (ع) فرمود: و من جلس مجلساً يحيي فيه أمرنا لم يمت قلبه يوم نوت القلوب؛ (3) هر كس در مجلسي بنشيند كه امر و حقّ با ائمه (ع) ، در آن مجلس زنده شود، قلبش در روزي كه قلب ها مي مير مند، نخواهد مرد.
روايت چهارم: در روايتي پدر علي بن حمزه از امام صادق(ع) نقل مي كند : انّ البكاء و الجزع مكروه للعبد في كلّ ما جوع، ما خلا البكاء علي الحسين بن علي (ع) فانّه فيه مأجور؛ (4) هماناگريه و زاري در هر جزعي براي انسان مكروه است ، سواي گريه براي حسين بن علي (ع)، كه عبد مأجور خواهد بود.
حديث پنجم: در روايتي پيامبر گرامي اسلام (ص) به فاطمه زهرا(س) فرمود: يا فاطمهْْ! كلّ عين باكيهْْ يوم القيامهْْ، الاّ عين بكت علي مصاب الحسين(ع) فإنّها ضاحكهْْ مستبشرهْْ بنعيم الجنهْْ؛ (5) اين فاطمه! هر چشمي در فرداي قيامت گريان خواهدبود مگر چشمي كه براي مصائب امام حسين(ع) گريه كرده باشد. همانا آن چشم، خندان است در حالي كه به او ، بشارت به نعمت هاي بهشت داده مي شود.
1.علامه مجلسي، بحارالانوار، ج 44، ص 278، باب ثواب البكاء علي مصيبهْْ ، ج اوّل .
2.همان، حديث اول.
3.همان ، حديث اول.
4.همان، ص 291، حديث 32.
5. بحارالانوار، ج 44، ص 293 ، ادامة حديث 37.
|
