جواب:
حرّ(ره) پسر يزيد بن معاويه نبود، بلكه فرزند يزيد رياحي ميباشد.
حرّ از خاندان معروف عراق و از رؤساي كوفيان بود. از گفتار و كردار او پس از ملاقات با امام حسين(ع) تا روز شهادتش روشن ميشود كه هم اهل ايمان و اهل نماز بود و هم نسبت به امام حسين(ع) و خاندان پاكش كاملاً معرفت داشت. و به همين جهت حر با لشكرش در هنگام نماز، در پشت سر امام قرار گرفته و نماز را به امامت امام(ع) خواندند.
درست است كه محيط، فرهنگ، وراثت و... در ساختار روح و روان انسان مؤثر است، ولي هيچ يك از اين عوامل (حتي حرام زاده بودن) اختيار را از انسان سلب نمي كند. با وجود همه اسباب و عوامل انحراف، باز انسان آزاد است كه راه صحيح را انتخاب نمايد.
همان گونه كه با فراهم شدن تمام زمينه هاي سعادت، سبب نميشود آدمي حتماً راه سعادت را انتخاب كرده و خوشبخت شود.
ارزش انسان به اين است كه با وجود زمينه گرايشهاي مثبت و منفي در نهادش، با اختيار خود گرايشهاي مثبت را انتخاب كند. انسان موجودي است كه خداوند از طريق فطرت، عقل و نبوت، بايد و نبايدها را به او ياد داده و بر فجور و تقوا آگاه كرده(1) است، در نتيجه موجودي است كه ميتواند در قوس صعود، برتر از فرشتگان و در قوس نزول، منحطتر از حيوانات(2) گردد. بدبختي يا خوشبختي منوط به آن است كه با اراده و انتخاب خويش كدام مسير را برگزيند.(3)
زن فرعون در خانه كفر از چنان ايماني برخوردار شد كه از طرف خدا اسوه ايمان براي همه مؤمنان گشت، اما زن نوح در خانه وحي از صراط مستقيم به بيراهه رفت كه ضرب المثل براي كافران شد.(4)
حرّ رياحي گرچه ابتدا جزء لشكر باطل بود، ولي در نهايت با حسن استفاده از اختيار و آزادي خود، راه سعادت ابدي را برگزيد و در ركاب امام زمانش به فوز شهادت نايل آمد.
پي نوشتها:
1. شمس (91) آيه 8.
2. اعراف (7) آيه 179.
3. شمس (91) آيه 9.
4. تحريم (66) آيه 10 و 11.
|
