بازگشت

گروه: اطلاعات عمومي
 
 
مرکز پاسخگو:دفتر تبليغات اسلامي
موضوع اصلي:تربت كربلا
موضوع فرعي:تربت امام حسين
سؤال:چرا شيعه بر تربت امام حسين(ع) [در نماز] سجده مي كند؟


جواب:

به عقيده فقهاي شيعه واجب است كه انسان در نماز بر خاك يا سنگ و ... سجده كند منتهي سجدة بر تربت امام حسين(ع) مستحب مؤكّد مي باشد.

مهم ترين راز و فلسفة اين عمل آگاهي از عظمت و بزرگواري و فداركاري امام حسين(ع) در سرزمين كربلا و ياد آوري آن حادثه بزرگ است.

خدا به پاس فداركاري و رشادت بي نظير امام حسين(ع) و شهادت او و يارانش در راه احياي دين، آثار ويژه و احكام خاصّي در تربت سيّد الشهدا قرار داده است. تربت خونين كربلا، يادآور خون هاي شهيدان خصوصاً سيّد الشهداء(ع) مي باشد. آن تربت پاك، الهام بخش فداكاري و عظمت و ياد آور جان باختن در راه ارزش هاي ديني و الهي است. از اين رو، براي سجده و در هنگام عبادت خدا بهتر از هر چيز، تربت حضرت سيّد الشهدا(ع) مي باشد.[2] علاوه بر سجده در نماز، تربت كربلا از فضايل و ويژگي هاي ديگري نيز برخوردار بوده كه در آموزه هاي ديني و روايات به آن ها اشاره شده است كه به نمونه هايي از آن اشاره مي كنيم:

ذكر گفتن با تسبيح تربت كربلا داراي فضيلت بسياري و شفا دهندة بيماري ها است. نيز شايسته است كه هنگام دفن ميّت، اندكي تربت كربلا همراه او گذاشته و يا با حنوط او مخلوط شود. در روايات آمده است كه ذفن شدن در كربلا ثواب زيادي دارد و انسان را از عذاب قبر ايمن مي دارد.

در احكام و رساله هاي عمليه آمده كه خوردن خاك حرام است، امام خوردن اندكي از خاك قبر سيد الشهدا به نيّت شفا گرفتن جايز است و آداب و حدودي دارد. امام صادق(ع) فرمود: في طين قبر الحسين(ع) شفاءٌ من كلّ داء و هو الدّواء الاكبر؛ در خاك قبر امام حسين(ع)، شفاي هر دردي است و آن دواي بزرگتر است.[3]

در روايات سفارش شده است كه كام فرزندان خود را با تربت امام حسين(ع) برداريد، كه تربت امان است.[4]

امام صادق(ع) دستمال زردي است كه در آن تربت سيّدالشّهدا بود. وقت نماز كه مي شد، همان تربت را در موضع سجودش مي ريخت و بر آن سجده مي كرد. آن بزرگوار فرمود: السّجود علي تربةالحسين(ع) يخرق الحجب السبع؛ سجده بر تربت امام حسين(ع)، حجاب هاي هفت گانه را كنار مي زند و نماز را به درجة قبول مي رساند.[5]

امام صادق(ع) جز بر تربت سيّدالشهداء سجده نمي كرد، از باب نهايت فروتني و تواضع در برابر خداوند.[6]

علامه اميني(ره) مي نويسد: آيا بهتر آن نيست كه سجده گاه،از خاكي قرار داده شود كه در آن چشمه هاي خوني جوشيده است. كه رنگ خدايي داشته باشد؟ تربتي آميخته با خونِ كسي كه خداوند، او را پاك قرار داده و محبّت او را اجر رسالت محمدي(ص) قرار داده است؟ خاكي كه با خون سرور جوانان بهشت و وديعة محبوب پيامبر(ص) و خدا عجين گشته است.[7]

تربت كربلا، خاكي آميخته با خون خدا است و شگفت نيست كه خون به خاك، اعتبار بخشد و شهادت، در زمين و در و ديوار، آبرو و قداست بيافريند و خاك كربلا مُهر نماز عارفان گردد و در سجاده، عطر شهادت از تربت امام حسين(ع) به مشام عاشقان برسد و شفابخش دردها شود.



[2] توضيح المسائل مراجع، ج اوّل، مسئله 1083.

[3] من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 599.

[4] وسائل الشيعه، ج 10، ص 410؛ بحار الانوار،ج 98، ص 118.

[5] بحارالانوار، ج 82، ص 153 و 334، چاپ بيروت.

[6] بحارالانوار، ج 82، حديث 25، چاپ بيروت.

[7] سيرتنا و سنّتنا، علامه اميني، ص 166، به نقل از فرهنگ عاشورا، ص 111.