جواب:
اجر و ثواب هايي كه براي گريه بر امام حسين(ع) ذكر شده، به صورت مطلق نيست، بلكه مانند امور عبادي و كارهاي خوب ديگر مشروط به تقوا و ترك گناه است. قرآن مجيد ميفرمايد: إنّما تقبّل الله من المتّقين؛ تنها خداوند از پرهيزكاران قبول ميكند. اگر گريه بر امام حسين(ع) همراه با گناه باشد، آن اجر و ثواب ديگر نخواهد بود زيرا اشكي اعتبار دارد كه مبيّن پيوند عاطفي و رابطة مكتبي و اتصال روحي با راه و فكر و خط ائمه(ع) و سيدالشهدا باشد. در اين صورت اشك و گريه زمينه ساز پرهيز از گناه مي گردد.
دل و جان آلوده به گناه، همسويي با امام(ع) ندارد. از طرف ديگر حسنات و از جمله گريه بر امام حسين(ع) افاتي دارد كه مهم ترين آن معصيت و نافرماني خدا است. رسول خدا(ص) ميفرمايد: كسي كه سبحان الله بگويد، درختي را خداوند در بهشت براي او مي كارد و كسي كه الحمدلله بگويد، خداوند درختي را در بهشت براي او مي كارد و كسي كه لا اله الاالله بگويد، خداوند براي او درخي را مي كارد و كسي كه الله اكبر بگويد، خداوند براي او درختي در بهشت مي كارد.
شخصي از قريش گفت: در اين صورت درخت ما در بهشت زياد است. حضرت فرمود: اري، ولي بترسيد از اين كه آتشي بفرستيد و آن را بسوزانيد كه قرآن مجيد فرموده است: اي مؤمنان، از خدا و رسول اطاعت كنيد و اعمالتان را باطل نسازيد.
بنابراين گناه، اثر مورد انتظار از عزاداري براي امام حسين(ع) را كم رنگ و چه بسا بي رنگ مي نمايد، مگر اين كه بلافاصله گناهكار پشيمان گردد و توبه واقعي كند تا از اين آفت جلوگيري نمايد.
|
