جواب:
برخي از مورخان همانند عبدالرزاق موسوي مقرم مي نويسند: پس از آن كه حضرت زينب در مجلس يزيد با سخنان كوبنده يزيد را محكوم و مفتضح نمود و او را در اجراي نقشه هاي شيطانيش ناكام كرد، او دستور داد تا اسيران را از خانه اي كه نزديك قصرش بود، به خانة مخروبه اي در نقطة دورتر منتقل كنند.[5]
برخي همانند شيخ صدوق از اين منزل مخروبه چنين ياد كرده اند:
يزيد فرمان داد تا زنان را با علي بن الحسين(ع) به زندان بردند كه آنان را از گرما و سرما حفظ نمي كرد و [اين ها در آن جا ماندند] تا اين كه صورت هايشان پوست انداخت.[6]
سيد بن طاووس در اين باره نوشته است: يزيد دستور داد اسيران را در منزلي اسكان دادند كه نه از گرما مصون بودند و نه از سرما در امان. آنان هم چنان در اين مكان ماندند تا سرانجام پوست صورت هايشان شكاف برداشت.[7]
محمد بن حسن بن فروخ، معروف به صفار قمي در كتاب بصائر الدرجات از امام صادق(ع) روايت كرده است كه در شام اسيران را در خانة ويران مسكن دادند، يكي از ايشان گفت: ما را در اين خانه منزل دادند كه سقف فرو افتد و ما را بكشد؟! پاسبانان گفتند: اين ها را بنگريد، از خراب شدن سقف خانه مي ترسند، با آن كه فردا آنان را بيرون مي برند و مي كشند.[8]
از اين نقل هاي تاريخي روشن ميشود كه خرابة شام به معناي منزل مخروبه و يا زندان مخروبه اي است كه به عنوان ايذاء و اهانت، اهل بيت امام حسين(ع) را در آن جا سكني دادند.
[5]مقتل الحسين، ص 360.
[6]امالي، مجلس 31؛ فضائلي، مرد آفرين روزگار، ص 180 و شعراني، دمعالسجوم، ص 518.
[7]ساحل خونين (ترجمة لهوف) ، ص 243.
[8]دمع السجوم، ص 525.
|
