جواب:
يادآوري مصايب و حوادثي كه بر امام حسين((عليه السلام)) گذشته است، منافاتي با پيروزي آن گرامي ندارد، بلكه رمز پيروزي امام حسين((عليه السلام)) در همين است كه به بيعت با يزيد تن نداد و شهادت را برگزيد. شهادت براي وي افتخارآميزتر از زندگي ذليلانه بود. از آن امام راستين نقل شده است كه در خطبه اي فرمود: «اَلا وَاِنَّ الدَّعيِ اِبْن الدَّعي قَدْرَ كَزَبَيْنَ اثْنَتَيْنِ: بِيْنَ الثَّلَةِ وَ الذِّلِةِ وَ هَيْهاتَ مِنَّا الذَّلِةِ اَبَي اللهُ لَنا ذلِكَ وَ رَسُولُهُ وَ الْمؤمِنوُنَ آگاه باشيد كه زنا زاده پسرزنازاده مرا بين دو چيز مخيّر ساخته است: مرگ و زندگي با خواري، و خواري از آستانه ما دور است و خدا، پيامبر و مؤمنان آن را براي ما نمي پذيرند».
بنابراين روشن مي شود كه تن دادن امام حسين((عليه السلام)) به آن مصايب جانگداز و طاقت فرسا بزرگ ترين دليل رشادت و شهامت آن گرامي است و يادآوري آنها باعث تجديد خاطره فداكاري آن امام راستين است.
(بخش پاسخ به سؤالات )
ـ1674ـ
|
