جواب:
اوّلا مقام امامت منصبي است كه از طرف خداي متعال به افرادي واگذار مي شود كه از هر حيث كاملترين افراد باشند و حضرت عبّاس((عليه السلام)) با اينكه از نظر فضائل علمي و عملي و اخلاقي در مراحل فوق العاده عالي قرار داشت ولي بالاخره آن مقدار نبود كه به درجه امامت برسد و هيچگاه نمي توان گفت(همانطور كه خود ايشان هم نگفته اند) حضرت عبّاس در تمام كمالات هم دوش امام بوده اند بلكه اصلا مقام فوق العاده ارجمند ايشان بواسطه اطاعت از دستورات الهي و به خصوص پشتيباني از امام وقت خود(امام حسين((عليه السلام)) بوده است.
ـ1462ـ
و ثانياً تصديق داريد كه با بودن امام حسين((عليه السلام)) ديگر معنا نداشت كه حضرت عبّاس امام باشد و بعد از امام حسين((عليه السلام)) هم كه نبود تا ممكن باشد امام گردد.
در هر حال بعقيده شيعه امامها(جانشينان پيغمبر) فقط 12 نفرند كه به امر خدا پيغمبر در زمان خود آنان را تعيين نمود و در ضمن روايات فراواني به مردم گوشزد كرد.
(بخش پاسخ به سؤالات )
ـ1463ـ
|
