جواب:
فقط به ذكر چند نمونه از آنچه مربوط به اصحاب و ياران آن حضرت ميباشد، اكتفا ميشود:
الف) دستيابي حضرت ابوالفضل العباس(ع) به آب و صرف نظر كردن از آن به محض يادآوردن تشنگي امام حسين(ع) و اهل حرم.
ب) عرض ارادتهايي كه اصحاب آن حضرت در شب عاشورا كردند و در روز عاشورا تا زنده بودند، نگذاشتند كسي از بني هاشم وارد ميدان شود و بني هاشم نيز تا زنده بودند، نگذاشتند آن حضرت وارد ميدان شود.
ج) جان فشاني دو تن از ياران امام حسين(ع) در ظهر عاشورا كه جهت اقامه نماز، تن خود را سپر بلاي آن حضرت قرار دادند و به شرافت شهادت نايل آمدند و به بقيه شهداي سعيد پيوستند.
د) همسر جنادة بن كعب انصاري ـ با آن كه شوهرش در حمله اول صبح عاشورا به شهادت رسيده بود ـ فرزند يازده سالهاش را تجهيز كرد و به ميدان فرستاد و آن گاه كه دشمن سر بريده فرزندش را به سوي او پرت كرد، آن را برداشت و بعد از پاك كردنش از خون، بر سر يكي از سربازان دشمن كوبيد و او را كشت (شايد كنايه از اين كه چيزي كه در راه خدا دادهايم، پس نميگيريم).
|
